Komenda Rejonu Uzupełnień Gdynia
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Gdynia
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1930

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Gdynia

Komendanci
Pierwszy

mjr Maksymilian Gawlik

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Gdynia

Podległość

DOK VIII

Skład

PKU typ IV, typ II

Komendy rejonów uzupełnień OK VIII

Komenda Rejonu Uzupełnień Gdynia (KRU Gdynia) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

Jesienią 1930 roku na obszarze Okręgu Korpusu Nr VIII została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Gdynia, która administrowała miastem Gdynia i powiatem morskim, który został wyłączony z PKU Kościerzyna. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ IV[2].

PKU Gdynia funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporządzeń wykonawczych do tejże ustawy[3], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[2]

Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Gdynia wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[4].

Z dniem 1 października 1935 roku minister spraw wojskowych zaliczył PKU Gdynia do II typu składów osobowych według organizacji służby uzupełnień na stopie pokojowej[5].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Gdynia została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Gdynia przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[6], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[7]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Gdynia normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[8].

Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień obejmował miasto Gdynia oraz powiat morski i powiat kartuski, który został wyłączony z PKU Kościerzyna[1]. Dowódcy Floty przysługiwało prawo wglądu w prace KRU Gdynia i otrzymywania wszelkich informacji z tej KRU w zakresie administracji rezerw Marynarki Wojennej i jednostek wojska przydzielonych do Marynarki Wojennej z terenu podległego dowódcy Floty[9].

W planie mobilizacyjnym „W” KRU Gdynia nie została obarczona zadaniem formowania innych oddziałów. Po ogłoszeniu mobilizacji funkcjonowała na podstawie etatu pokojowego. Pod względem ewidencji i uzupełnień miała być przydzielona do Ośrodka Zapasowego 15 DP[10].

17 września 1939 roku kpt. Julian Fabicki objął dowództwo 6. kompanii 2 morskiego pułku strzelców i na jej czele walczył w obronie Kępy Oksywskiej[11].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Gdynia, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.

Komendanci
  • mjr kanc. / żand. Maksymilian Gawlik (IX 1930[12] – III 1934[13] → dyspozycja dowódcy OK VIII)
  • mjr dypl. piech. Wiktor Pawłowicz (IV 1934[14][15] – 1939[16] → od IX 1939 w niemieckiej niewoli[17])
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1930–1938[18][19][20][21]
  • kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
    • kpt. piech. Józef Krasowski vel Eugeniusz Krassowski (IX 1930 – IV 1933[22] → PKU Dębica)
    • kpt. piech. Leon Edward Cepurski[uwaga 1] (od IV 1933[22], był w VI 1935)
  • kierownik II referatu poborowego – por. piech. Julian Walenty Fabicki (IX 1930 – VI 1938 → kierownik II referatu KRU)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[16][uwaga 2]
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Stanisław Szwajkowski[uwaga 3] (od IX 1939 w niemieckiej niewoli[17])
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Julian Walenty Fabicki[uwaga 4] (od IX 1939 w niemieckiej niewoli[17])

Uwagi

  1. ↑ Kpt. piech. Leon Edward Cepurski ur. 13 marca 1896 w Nowym Sączu, w rodzinie Andrzeja. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. 24 pp. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Był odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 2 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola[23]. 7 maja 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 19 pp[24]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[25]. 19 marca 1937 będąc w stanie spoczynku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za „całokształt zasług w służbie wojskowej”[26].
  2. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[27].
  3. ↑ Kpt. adm. (piech.) Stanisław Szwajkowski (ur. 12 października 1895), uczestnik powstania wielkopolskiego w szeregach IV kompanii kórnickiej[28]. Był odznaczony Medalem Niepodległości (19 grudnia 1933 roku[29]) i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 roku w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1931 roku został przeniesiony z KOP do 3 pp Leg. w Jarosławiu[30][31][32]. Zmarł 12 listopada 1968 roku we Wrocławiu. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Osobowickim[33].
  4. ↑ Kpt. adm. (piech.) Julian Walenty Fabicki (ur. 13 lutego 1896 w Końskich) był odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[34]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii rosyjskiej.

Przypisy

  1. 1 2 Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. 1 2 Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  3. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  4. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
  5. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 4 z 15 października 1935 roku, poz. 123.
  6. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  7. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  8. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 707.
  10. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 799.
  11. ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 136, 372–373, 503.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 302.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 136.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  15. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16.
  16. 1 2 Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 846.
  17. 1 2 3 Straty ↓.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 297, 302.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 512.
  20. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 40, 88.
  21. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 39, 88.
  22. 1 2 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 91.
  23. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 355, 524.
  24. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 54 z 17 maja 1919, poz. 1685.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 45.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 11.
  27. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  28. ↑ Uczestnicy walk ↓.
  29. ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 123.
  31. ↑ Kadra 1918–1939 ↓.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 72.
  33. ↑ Wyszukiwarka miejsca pochówku we Wrocławiu.
  34. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 306.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.