Komenda Rejonu Uzupełnień Cieszyn
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918, 1938

Rozformowanie

1919, 1939

Tradycje
Rodowód

XVII PKU

Komendanci
Pierwszy

płk Alfons Babich

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Cieszyn

Podległość

DOK V

Komendy rejonów uzupełnień OK V

'Komenda Rejonu Uzupełnień Cieszyn (KRU Cieszyn) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

27 grudnia 1918 roku minister spraw wojskowych ustanowił XVII Powiatową Komendę Uzupełnień w Cieszynie obejmującą powiaty: cieszyński i frysztacki oraz miasto Frydek i powiat frydecki. XVII PKU w Cieszynie podlegała Okręgowej Komendzie Uzupełnień w Krakowie[2][3].

27 marca 1919 roku minister spraw wojskowych wyłączył powiat bielski z XX PKU Wadowice i włączył do XVII PKU Cieszyn z wyłączeniem autonomicznej gminy Bielsko (miasto Bielsko), która pozostała w podporządkowaniu XX PKU Wadowice[4].

24 maja 1919 roku minister spraw wojskowych nakazał: „PKU Cieszyn zwija na razie swoją działalność i cały materiał przekazuje OKU w Krakowie, personel zaś zostanie użyty do obsadzenia nowo utworzonych PKU wedle osobnego rozkazu”[5].

10 czerwca 1919 roku minister spraw wojskowych dla przeprowadzenia prac związanych z likwidacją PKU Cieszyn oraz dla dalszego prowadzenia zaciągu ochotniczego ustanowił czasowo urząd Oficera Ewidencyjnego w Cieszynie, podległego PKU Wadowice. Na stanowisko oficera ewidencyjnego w Cieszynie został wyznaczony urzędnik ewidencyjny w randze porucznika Krzysztof Lukas[6].

12 czerwca 1919 roku minister spraw wojskowych ustanowił dotychczasową obsadę PKU Cieszyn jako obsadę PKU Sanok[7].

2 października 1938 roku oddziały Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” wkroczyły na Zaolzie.

11 października 1938 roku Prezydent RP wydał dekret o zjednoczeniu Odzyskanych Ziem Śląska Cieszyńskiego z Rzecząpospolitą Polską, na mocy którego Ziemie Odzyskane weszły w skład województwa śląskiego[8]. Tego samego dnia Prezydent RP wydał także dekret rozciągnięciu mocy obowiązującej niektórych aktów ustawodawczych na Odzyskane Ziemie Śląska Cieszyńskiego. Wśród tych aktów znajdowała się także ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[9]. 11 lutego 1939 roku Rada Ministrów wydała rozporządzenie o ustaleniu stosunku do służby wojskowej osób, zamieszkałych na ziemiach odzyskanych[10].

27 października 1938 roku Sejm Śląski dokonał, w drodze ustawy, podziału Ziem Odzyskanych Śląska Cieszyńskiego na obszary administracyjne: powiat cieszyński zachodni połączono z dotychczasowym powiatem cieszyńskim wschodnim w jeden powiat cieszyński z siedzibą w Cieszynie, utworzono powiat frysztacki z siedzibą we Frysztacie, natomiast rozdzielone dotychczasową granicą państwową obie części miasta Cieszyna połączono w jedną gminę miejską[11].

Z końcem 1938 roku została utworzona Komenda Rejonu Uzupełnień Cieszyn[12], która podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V, a rejon uzupełnień obejmował powiaty: cieszyński i frysztacki[1].

Obsada personalna

Obsada personalna PKU 27 grudnia 1918 roku[13]
  • komendant – płk Alfons Babich
  • zastępca komendanta – kpt. Karol Czepel
  • oficer ewidencyjny w powiecie cieszyńskim – urzędnik ewidencyjny w randze porucznika Krzysztof Lukas
  • oficer ewidencyjny w powiecie frydeckim – urzędnik ewidencyjny w randze podchorążego Władysław Dobija
  • oficer ewidencyjny w powiecie frysztackim – urzędnik ewidencyjny w randze podporucznika Tadeusz Westwalewicz
Obsada personalna PKU w czerwcu 1919 roku[7]
  • komendant – ppłk Wiktor Henzell
  • zastępca komendanta – mjr Konstanty Laskowski
  • naczelnik kancelarii – kpt. Zygmunt Dobrowolski
  • oficer gospodarczy – urzędnik wojskowy Stanisław Kwiatkowski
Obsada personalna KRU w marcu 1939[14][uwaga 1]
  • komendant – ppłk piech. Kazimierz Jacorzyński
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Aleksander Mikołaj Biestek
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Leon Schmidt

Uwagi

  1. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[15].

Przypisy

  1. 1 2 Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 444, 445.
  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 48.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919 roku, poz. 1167.
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 61 z 3 czerwca 1919 roku, poz. 1958.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 68 z 21 czerwca 1919 roku, poz. 2206.
  7. 1 2 Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 68 z 1919 roku, poz. 2191.
  8. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 78, poz. 533.
  9. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 78, poz. 534.
  10. ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 14, poz. 81.
  11. ↑ Dz. U. Śląskich z 1938 roku, nr 18, poz. 35.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 796.
  13. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 846.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Robert Szandrocho: 90 lat terenowych organów administracji wojskowej w Polsce. Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo Naukowe Atla 2, 2011. ISBN 978-83-60732-61-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.