Tadeusz Zawadzki, Zośka - charakterystyka.

Tadeusz Zawadzki przez przyjaciół nazywany żartobliwie Zośką, był mieszkańcem Warszawy, postacią autentyczną o wielkim duchu walki, którego pokazał podczas służby w organizacji Wawer. Urodził się 24 stycznia 1921 roku. Jako 22 letni mężczyzna, poległ jako jedyny w akcji pod Sieczychami. Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Virtuti Militari.
Tadeusz nie bez powodu otrzymał swój pseudonim. Zośka to raczej dziewczyna, nie chłopak. Ale nastolatek odznaczał się właśnie niezwykle kobiecą urodą. Jego smukłą twarz okalały złociste, połyskujące w promieniach słońca kosmyki włosów, a uśmiech był niesamowicie szczery i prawdziwy. Jego dłonie zakończone były długimi palcami, a oczy miały barwę czysto-niebieskiego nieba, w których można było dostrzec niezwykłą wrażliwość i czułość. Na potwierdzenie moich słów, mogę przytoczyć kilka cytatów;
?Został on bowiem przez naturę obdarzony niemal dziewczęcą urodą.?
?Delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste [?]- wszystko to było aż nadto dostatecznym powodem do nazwania Tadeusza Zawadzkiego przez kolegów-Zośką.?
Wygląd zewnętrzny bohatera znalazł również swoje odzwierciedlenie w jego usposobieniu. Młodzieniec jak na chłopaka, był niezwykle wrażliwy i subtelny. Potrafił wyrozumiale traktować różne przewinienia i ze spokojnym uśmiechem przywracać dobrą atmosferę. Zawsze wyciągał pomocną dłoń, jeśli ktoś potrzebował wsparcia. Jednak chłopak, jak każdy, w niektórych momentach potrafił być bardzo uparty, a przede wszystkim ambitny. Kiedy wyznaczył sobie jakiś cel-trwał wytrwale i mocno na drodze do jego realizacji. Zaciętość była jego charakterystyczną cechą, co było widać podczas różnych akcji. Cytat:
?[?] Gdy zaciął się w jakiejś decyzji-nic go nie mogło przełamać. Szczególnie gdy upór wsparł się o inny potężny czynnik duszy Zośki-o ambicję.?
Łagodny temperament Tadeusza można było zauważyć w jego stosunku do najbliższego otoczenia, a w szczególności w kontaktach z rodziną. Młody patriota ponad życie kochał swą matkę, gotów był dla niej poświęcić wszystko co ma. Traktował ją jak przyjaciółkę; z wszystkiego się zwierzał, odbywał z nią długie, szczere rozmowy i bardzo szanował. Nie wyobrażał sobie życia bez swojej rodzicielki, była najbliższa jego sercu i zawsze znajdował u niej pocieszenie. Drugim najważniejszym w jego życiu elementem była ojczyzna. Zośka dzielnie bronił jej przez niemieckim okupantem i wraz z grupką przyjaciół planował akcje, które miały wyzwolić Polskę. Młodzieniec kochał życie, a mimo to wiele razy ryzykował jego utratą, podczas groźnych zadań. Jego wielka miłość do kraju i poświęcenie zakończyły się w sierpniu 1943 roku pod Sieczychami, gdzie zginął z rąk gestapowca. Postawę Zośki w jeszcze wyraźniejszy sposób przedstawiają nam zdania:
?Chłopiec ten, nie czuł się nigdzie tak dobrze, jak właśnie w domu.?
?Matka zastępuje mi kolegów i przyjaciół.?
W podsumowaniu mogę stwierdzić, że Tadeusz był wyjątkowym, godnym podziwu człowiekiem, który z godnością potrafił przyjąć nie tylko zwycięstwo ale i porażkę. Był jednym z tych ludzi, którzy dla dobra swojego jak i rodaków, są w stanie oddać najcenniejszą rzecz jaką posiadają-własne życie. Zośka był wzorem idealnej istoty, odznaczał się pięknym wnętrzem, które promieniało radością i szczęściem z każdej przeżytej chwili. Każdy współczesny człowiek powinien brać przykład z młodzieńca, ponieważ potrafił on nie tylko pięknie żyć ale i pięknie odejść na drugi świat z godnością, honorem i zadowoleniem z tego co było.