Charakterystyka porównawcza Danusi i Jagienki "Krzyżacy".

Danusia i Jagienka są postaciami z powieści Henryka Sienkiewicza pt. ?Krzyżacy?. Danusia, córka Juranda ze Spychowa, odkąd jej matka umarła, wychowywała się pod opieką księżnej Anny Danuty. Córka Zycha, Jagienka ze Zgorzelic była najstarszą spośród licznego rodzeństwa, która w wieku ośmiu lat także straciła matkę.
Bohaterki łączy uroda, natomiast różni budowa fizyczna. Danka była delikatną dziewczyną, o drobnej budowie, co potwierdza następujący fragmnt tekstu: ?Drobna dziewczyna o długich, jasnych, rozpuszczonych włosach, zmrużonych oczkach, przypomina dziecko?. Zychównę zaś, opisuje ten oto fragment tekstu: ?Smukła postawa, szerokie ramiona, rumiane lica, była piękna jak Kalina, jasne czoło, ciemne brwi, ukazana jako dostojna kobieta?. Jagienka była dobrze zbudowana, co udowadnia historia, w której dziewczynie bez problemu udaje się przebrać za mężczyznę. Ukazała swoją siłę i zręczność, biorąc udziały w polowaniach oraz jeżdżąc konno.
Córka Juranda była dziecinna i nieśmiała. Potrzebowała także troski ze strony innych. Życie traktowała jak bajka, natomiast Jagienka była realistką. Podchodziła do życiowych spraw bardzo rozsądnie. Okazała się doroślejsza i zdecydowanie bardziej samodzielna. Ta dziewczyna wykazała się wielką odwagą. Nie był jej straszny żaden dziki zwierz, a lęk przed Krzyżakami i wszelkimi trudami wyprawy był jej obcy. Kolejną rzeczą, która różniła dziewczyny stanowiła psychika. W tym względzie Jurandówna zdecydowanie ustępowała mieszkance Zgorzelic. Nie była w stanie wytrzymać tego trudu, którego doświadczyła w niewoli. Danusia, jak i zarówno Jagienka, udowodniły swoją wrażliwość i troskliwość. Dziewczynki mimo młodego wieku potrafiły zaopiekować się innymi ludźmi.
Bohaterki ?Krzyżaków? wzbudziły moją sympatię. Bardzo kochały Zbyszka, troszczyły się o bliskich. Jurandówny mimo wielu wad zyskała moje uznanie. Gdy dostała list o pożarze w Spychowie, nie zważając na niebezpieczeństwo ruszyła do miasta by pomóc ukochanemu ojcu. Postać Zychówny także cieszy się moim dużym szacunkiem. Pomagała bezinteresownie ludziom, których tak naprawdę dobrze nie znała, przygotowując wraz ze Zbyszkiem sadło niedźwiedzia dla Maćka. Odwiedzała grób swojej wcześniejszej rywalki, Jurandówny, ukazując w tym geście swą tolerancję. Uważam, że niewiele jest dziewczynek, które miałyby tyle zalet co Danusia i Jagienka. Te postacie na zawsze pozostaną w mej pamięci.