"Pachnidło" Film.

Tom Tykwer podjął się trudnego zadania, przeniesienia na duży ekran kultowej powieści Patricka Süskinda, "Pachnidło". Historia obdarzonego wyjątkowym powonieniem mordercy w reżyserii Niemca jest piękna i pociągająca jak wyrafinowany zapach, jednak tak samo jak on ulotna. Po seansie nie pozostaje bowiem z niego nic.

Akcja "Pachnidła" rozgrywa się w XVIII wieku we Francji. W brudnym Paryżu, na śmierdzącym targu rybnym, na świat przychodzi niechciane dziecko - Jean-Baptiste Grenouille.

Oddany do sierocińca chłopiec wychowywany jest bez miłości. W samotności rozwija dany mu przez naturę wyjątkowy dar: doskonały zmysł powonienia. Złakniony nowych zapachów Grenouille przemierza zakamarki Paryża. W jednym z nich napotyka na piękną sprzedawczynię owoców - jego pierwszą ofiarę.

Filmowej wersji "Pachnidła" nie można odmówić wspaniałej oprawy wizualnej. Dokumentacja XVIII-wiecznych realiów Francji poraża naturalizmem. Zestawienia kolorystyczne sycą oczy, w szczególności jeśli ukazywane są one na pięknych aktorkach - rudych, o alabastrowej skórze, ubranych - niczym zdumiewające obrazy - w zielone ramy strojów.

Największe jednak wrażenie robią próby ukazania węchu i zapachów. Poruszające się nozdrza na olbrzymich zbliżeniach głównego bohatera, dźwięk oddychania jaki temu towarzyszy, przejmują na wskroś. Jednak nie sposób oprzeć się wrażeniu, że więcej ten film nie ma do zaproponowania.

Tykwer nie uwolnił swej opowieści z ram książki. Obecny poza kadrem narrator dopowiada, o czym myśli główny bohater, jakie będę jego koleje losu. Nie radząc sobie z pokazaniem motywacji Grenouille'a reżyser sięga po głos z offu, jak po protezę, która tylko zakłóca delektowanie się wspaniałymi obrazami. Poza tym film dłuży się jak z uporem maniaka powtarzane zdjęcia? spadających kropel tworzonych przez głównego bohatera perfum.

Filmowe "Pachnidło" jest przykładem na to, iż obraz - nawet wspaniały i stworzony z pasją - nie jest w stanie zastąpić wrażeń, jakich doznaje czytelnik działającej na zmysły powieści.