Recenzja "Pachnidła" (film)

Dla „Pachnidła” scenariusz stworzył Andrew Birkin na podstawie książki Patricka Suskinda, a muzykę Tom Tykwer, który jednocześnie wyreżyserował tą absolutną ucztę dla zmysłów. Bo przecież „Pachnidło” już w samej nazwie zabiera nas do krainy zapachów.
Fabuła filmu kręci się wokół Jeana Baptiste’a Grenouille’a, całkowicie zafascynowanego tajemniczym światem aromatów. Węch absolutny - dar, którym został obdarzony Jean – początkowo działa odpychająco na jego rówieśników, lecz później stwarza możliwość osiągnięcia sławy. Pogoń Grenouille’a za zapachem doskonałym zamyka mu bramę do popularności, a w końcu skłania do czynów szalonych. W jego subiektywnej opinii stanie się najlepszym twórcą perfum, gdy wydobędzie z dziewczęcego ciała zapach idealny.
Oglądając ten film należy pamiętać, że jego celem nie jest zaskoczenie widza, lecz wprowadzenie go w magiczny świat zapachów, a nawet postawienie się na miejscu Grenouille'a. Obsady nie tworzą Hollywoodzkie gwiazdki, ale mało znani, lecz doświadczeni aktorzy. To duży plus – obserwujemy nowe twarze i talenty, a kinowe wampiry mogą spróbować nieco świeżej krwi. Należy pogratulować ekipie tworzącej film genialnego zatrzymania na ekranie ulotnych woni – dokonanie niezwykłe i godne pozazdroszczenia.
Dlaczego polecam „Pachnidło”? Z kilku powodów, a mianowicie – scenariusz, jak już wcześniej wspominałam, jest oparty na podstawie światowego bestsellera, tak więc film powinien spodobać się znacznej części publiczności. Polecam tą ekranizację również dlatego, że nie jest to film typowy, wręcz przeciwnie – bardzo oryginalny i zdecydowanie godny polecenia.