ANTYGONA była córką Edypa i Jokasty i siostrą Ismeny, Etoklesa i Polinejkesa. Odważyła się wbrew zakazowi królewskiemu pochować ciało zmarłego brata, którego ogłoszono zdrajcą ojczyzny. Skazana za ten czyn na śmierć nie uznaje zarzucanej jej winy, ale odważnie broni słuszności własnych przekonań. Dumna, niezłomna i silna, zgadza się z wyrokiem Kreona.
Nie boi się śmierci, niestraszny jej wyrok władcy - śmierć.
Oświadcza władcy, że świadomie wybiera śmierć, woli ją od pozostawienia zwłok bez pochówku. Odrzuca ofiarowaną jej pomoc, nawet od własnej siostry Ismeny. Łamiąc prawa ludzkie, postąpiła zgodnie z prawami boskimi, które nakazują godne pogrzebanie ciał zmarłych. Antygona wyraźnie opowiada się za wyższością boskich praw, mówi:
?współkochać przyszłam, nie współnienawidzieć?
Pogodzona z wyrokiem idzie posłusznie do lochu, gdzie popełnia samobójstwo.
Antygona wierzyła, że nakazy moralne i religijne są silniejszym spoiwem społeczeństwa niż wola władcy i narzucane przez niego prawa. Bohaterka była piękną i odważną kobietą, która potrafiła sprzeciwić się nakazowi panującego władcy. Zrobiła to z miłości do brata i obowiązku wypełnienia religijnych nakazów, według których zmarłemu należał się godny pogrzeb. Była pewna swoich decyzji, sama mówiła, że gdyby miała zachować się tak, jak postąpiła drugi raz, to bez wahania zrobiłaby to. W stosunku do swojej siostry zachowuje się agresywnie, zarzuca jej tchórzostwo i znieważenie praw boskich. Uważa, że Ismena zasłania się tylko słabością kobiecą, a w rzeczywistości kieruje się egoizmem. Jej pewność siebie, porywczość wyraźnie kontrastują z łagodnością Ismeny
Była postacią tragiczną , każda jej decyzja z góry była skazana na zagładę. Każdy dokonany przez nią wybór musiał zakończyć się śmiercią: z ręki bogów lub Kreona. Znalazłszy się w takiej sytuacji, nie umiała dostrzec z niej wyjścia, dlatego popełniła samobójstwo, będące jedynym rozwiązaniem.