Odpowiedzialne rodzicielstwo

?Wasze dzieci nie są waszą własnością,
są synami i córkami samej mocy Życia.
Jesteście ich rodzicami, ale nie stworzycielami..
Mieszkają z wami,
a mimo wszystko do was nie należą.
Możecie dać im swą miłość ? lecz nie wasze idee,
ponieważ one mają swoje idee.
Możecie dać dom ich ciałom ? ale nie duszom,
ponieważ ich dusze mieszkają w domu przyszłości,
którego wy nie możecie odwiedzić nawet w waszych snach.
Możecie wysilać się, by dotrzymać im kroku,
ale nie żądać, by byli podobni do was,
ponieważ życie się nie cofa
ani nie można zatrzymać się na dniu wczorajszym?.
Gibran Kahlil, ?Wasze dzieci? (fragment)

Zapewniają nam posiłek, wychowują nas, pomagają przygotować się do dorosłego życia, przytulą, gdy dzieje się nam krzywda, chronią od złego. Kto taki? Oczywiście nasi rodzice. A właściwie prawdziwi rodzice, bo nie zawsze to, co z reguły powinno być dobre w istocie takie jest.
Zaczyna się zawsze tak samo. Dwójka ludzi spotyka się, ?kiełkuje? uczucie i w końcu owa para postanawia założyć rodzinę. Biorą ślub, starają się o dzieci i kiedy w końcu na świat przychodzi bobasek, to ich życie zmienia się o 180o. Przychodzi czas na podjęcie nowych decyzji, wyrzeczenie się starych układów i zasad, koniec z imprezowaniem. I w tym miejscu pojawiają się dwie drogi. Pierwsza ? odpowiedzialne rodzicielstwo; oraz ta druga, którą podążają ci, którzy nie do końca byli gotowi na przyjście maleństwa.
Niestety bardzo często zdarza się, że młode matki zaraz po urodzeniu porzucają swoje dzieci w szpitalu, pod kościołem lub w najgorszym przypadku na śmietniku. Każdy powód różni się od siebie, ale nie zmienia to faktu, iż nie jest to wzorowe zachowanie. Oczywiście ojcowie też nie są bez zarzutu. Pobicia, gwałty itp. to najzwyklejsze zwyrodnienia rodzicielstwa. W gruncie rzeczy nie muszą dotknąć dziecka, by je skrzywdzić. Brak zainteresowania sprawami potomstwa, lekceważenie jego obecności, nadmierna nerwowość w obcowaniu z nim oraz przeklinanie w jego obecności to również zagrożenia dla prawidłowego wychowywania potomka.
Odpowiedzialne rodzicielstwo wymaga od rodziców znajomości dozwolonych przez Kościół naturalnych metod planowania poczęć, opartych na rozpoznaniu cykliczności dni płodnych i niepłodnych kobiety. Jest to również rozumna troska o rozwój i los powołanych do istnienia dzieci. Jednakże w dzisiejszych czasach bardzo wiele rodzin nie chce podejmować się rodzicielstwa. Dlaczego? Bo np. nie byłoby ich stać na utrzymanie poziomu życia, jaki przyjęty jest w ich środowisku; nie mogliby wyjeżdżać często za granicę; gonią za dobrami materialnymi, za nadmiernym luksusem itp. W takim podejściu zatraca się ich wzajemna miłość, a dziecko tylko wzmocniłoby ich uczucie.
Odpowiedzialne rodzicielstwo wiążę się, wedle słów Encykliki ?Humane vitae? ?z głęboką ideą, należącą do obiektywnego porządku moralnego, ustanowionego przez Boga, którego to porządku prawdziwym tłumaczem jest prawe sumienie.? (n.10) Tak więc odpowiedzialne rodzicielstwo zależy od sumienia oraz zdolności rodziców, którym pomóc może wiara. Ważne jest, by nie poddawać się, bo dziecko to nie zabawka ? nie można odstawić go na półkę, gdy się nam znudzi.