Cierpienie towarzyszy ludziom od zawsze. Od niepamiętnych czasów próbowano zrozumieć jego sens .
Cierpienie wyraża się na wiele sposobów . Może być spowodowane chorobą, śmiercią, problemami w szkole, w życiu rodzinnym, ale ma też charakter fizyczny, np . ból zęba, skaleczenie, czy kalectwo . Uważam, iż ból nie jest wyłącznie doświadczeniem niszczącym. Dzięki niemu uświadamiamy sobie naszą słabość, kruchość istnienia, pozorność pewnych wartości . Uważam, także należy cofnąć się do samego początku, do pierwszych ludzi, aby pojąć sens cierpienia . Stwarzając człowieka Pan Bóg pragnął podarować każdemu dobro, szczęście oraz radość . Nie chciał, aby ludzie poznali zło . Adama i Ewę wprowadził do pięknego raju- zwanego Eden . Kraina ta obfitowała w dojrzałe, soczyste owoce oraz wspaniałe rośliny . Niczego w niej ludziom nie brakowało . Żyli beztrosko, obdarzeni miłością, dostatkiem oraz życiem wiecznym . W całej krainie rosło wiele drzew . Jednak jedno z nich, posadzone w samym środku Edenu było niepowtarzalne, bowiem rosły na nim wyjątkowe owoce . To właśnie z niego Bóg zakazał zrywać owoców . Pan umieszczając ludzi w raju stworzył również wiele zwierząt . Jednym z nich był wąż . Istota sprytna i przebiegła . Szatan chcąc skusić ludzi do popełnienia okropnego grzechu wcielił się właśnie w postać węża. Adam z Ewą niestety ulegli . Zerwali i zjedli jabłko z tego wyjątkowego drzewa . Popełnili grzech pierworodny . W Panu Bogu wybuchła złość i gniew . Za karę wygnał ich z raju . Ludzie poznali dobro i zło . Z jednej strony nasuwa się pytanie, czy to Adam i Ewa są sprawcami całego zła, jakie nas teraz spotyka? Natomiast z drugiej, - dlaczego Bóg pozwolił, aby zakazane drzewo wyrosło w Raju? Czy gdyby nie grzech pierworodny żylibyśmy w szczęściu i dostatku, w Edenie? Nie rozumiem jednego, skoro Bóg jest wszechwiedzący, to znaczy, że wiedział o tym, co zrobią pierwsi ludzie, wiedział również, co stanie się później, a mianowicie jak będzie cierpiał Chrystus, Jego syn .
W mitologii również ukazywane było cierpienie . Ból odczuwał, między innymi Prometeusz, który został skazany za pomoc ludziom w słusznej sprawie oraz Syzyf za zdradę i oszustwo . Oboje cierpią równie mocno, odczuwają ból w jednakowym natężeniu, ale jednak każdy z nich, za co innego, czy więc jest to sprawiedliwe?
Cierpienia miłosne to chyba te, które najłatwiej nam zrozumieć, gdy większość z nas darzy kogoś uczuciem . Cierpienie z tego powodu ma często również pozytywną stronę, pozwala dostrzec wiele rzeczy i często jeszcze mocniej pokochać, jednak nie zawsze otrzymuje się taką szansę . Można wymienić wiele par, którym nie było dane się ze sobą zestarzeć na przykład : Romeo i Julia, oraz inni, często, chociaż dozgonnie w sobie zakochani, nie byli sobie przeznaczeni, a ich uczucie doprowadzało do tragicznych konsekwencji . Bohaterowie doznawali gorzkiego uczucia, nieopisanego, smutku po stracie ukochanego, kiedy musieli patrzeć jak, przechodząc przez bramę łączącą śmierć i życie, odchodzi . Aby nie dopuścić do rozstania podążali za ich cieniem wierząc, iż miłość jest wieczna i tak mocna, że nawet śmierć jej nie rozerwie. Śmierci nieodzownie towarzyszą ból, obłęd, rozdarcie, nieszczęście, szaleństwo i wiele innych uczuć, których nie sposób wymienić . Utrata ukochanej osoby pozostawia pustkę . Również taka luka istniała w sercu Demeter, bogini urodzaju, kiedy jej córka, Persefona, musiała, zgodnie z nakazem Zeusa opuszczać ziemię i jedną trzecią roku spędzać w podziemiach, gdzie była żoną boga tej krainy, Hadesa .
Kolejnym przykładem cierpienia jest samotność. Samotni, to ludzie, którzy zostali odrzuceni przez innych, albo po prostu tacy, którzy nie potrafią odnaleźć się w świecie . Jak mówił Lis z ?Małego Księcia? ?Wśród ludzi można być także samotnym? .
Konrad z III cz . Mickiewiczowskich ?Dziadów? mówi:
?Ja i ojczyzna to jedno .
Nazywam się Milion, ? bo za miliony
Kocham i cierpię katusze .?
Konrad w Wielkiej Improwizacji czuł cierpienia całego narodu, utożsamiał się z ojczyzną i cały ten ciężar i nadmiar smutku i rozpaczy doprowadziły go do głębokiego cierpienia .
BIBLIOGRAFIA
1. Mitologia Grecka
2. Mały Książę, Antoine De- Saint Exupery
3. Romeo i Julia, Wiliam Shakespeare
4. Biblia
5. Dziady, Adam Mickiewicz, część III