Żywot Abrahama

Dzieje Abrahama

Ojcem Abrama był Terach, który w momencie urodzenia się Abrama miał 70 lat. Abram miał dwóch braci – Nachora i Harana. Pojął za żonę kobietę imieniem Saraj, która była niepłodna i nie mogła mieć dzieci. Terach wraz ze swoim wnukiem, Lotem (synem Harana) oraz Abrahamem i Saraj wyruszył do Ur Chaldejskiego, aby dotrzeć do ziemi Kanaan. Osiedlili się jednak w Charanie, gdzie w wieku 105 lat zmarł Terach.

Bóg rozkazał Abramowi, by opuścił swoją rodzinną ziemię i udał się do wskazanego przez Niego kraju oraz obiecał błogosławieństwo jemu oraz całej ziemi. 75 – letni Abram, Saraj i Lot zabrali swój dobytek i udali się do Kanaanu. Bóg oddał mu tą ziemię we władanie. Gdy w Kanaanie nastał głód, Abram wraz z żoną udał się do Egiptu. Saraj była piękną kobietą, więc w obawie, że Egipcjanie zechcą zabić Abrama, nakazał on udawać jej, że jest jego siostrą. Istotnie, Egipcjanie zachwycili się Saraj, a wiadomości o jej urodzie doszły aż na dwór faraona. Wkrótce też zabrano ją tam, a władca Egiptu wynagrodził to Abramowi zwierzętami i niewolnikami. Bóg, widząc to, zaczął zsyłać kary na faraona i jego otoczenie. Faraon, dowiedziawszy się, kim naprawdę jest Saraj, oddał ją Abramowi.

Abram wraz z Saraj i Lotem wrócili do Negebu. Ponieważ Abram i Lot mieli zbyt liczne trzody, musieli się rozłączyć. Lot wybrał żyzną ziemię pod Sodomą, a Abramowi pozostawił Hebron.

W pewnym czasie Sodoma została napadnięta – uprowadzono również Lota, jako jej mieszkańca. Gdy Abram się o tym dowiedział, wyruszył w pościg za wrogiem i uwolnił swego siostrzeńca. Odzyskał także dobra skradzione w Sodomie. Bóg obiecał go za to wynagrodzić, lecz Abram nie ucieszył się na tą myśl – nie miał syna, a jedynym jego spadkobiercą był Eliezer, syn niewolnicy. Bóg obiecał Abramowi potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie. Wtedy też, po złożeniu ofiary, zawarł z nim przymierze – oddał jemu i jego potomstwu ziemię Kanaan.

Gdy 10 lat później Abram nie doczekał się potomstwa, jego żona, Saraj, zgodziła się, by zbliżył się do jej niewolnicy, Hagar. Została ona brzemienna i zaczęła lekceważyć Saraj. Żona Abrama upokorzyła ją, więc Egipcjanka od niej uciekła. Bóg nakazał jej jednak, by wróciła do swej pani i pokornie jej służyła. Hagar urodziła syna, Izmaela, który był dziki i walczył ze wszystkimi i wszystkim. Abram miał wtedy 86 lat.

Gdy Abram miał 99 lat, Bóg jeszcze raz zawarł z nim przymierze – w zamian za pokorną służbę obiecał mu liczne potomstwo i ziemię Kanaan. Jednym z warunków przymierza było obowiązkowe obrzezanie wszystkich potomków płci męskiej, gdy będą mieli oni 8 dni. Od chwili zawarcia przymierza Saraj zmieniła imię na „Sara”, a Abram na „Abraham” Bóg obiecał im syna imieniem Izaak, Abraham jednak nie uwierzył i roześmiał się, gdyż jego żona miała wtedy 90 lat. Bóg obiecał jednak, że za rok urodzi mu się syn i z nim także zawrze przymierze.

Abrahama nawiedziło 3 mężczyzn. Przyjął ich i ugościł. Powiedzieli oni, że za rok Sara urodzi syna, lecz kobieta, która była w podeszłym wieku, nie uwierzyła im.

Bóg postanowił ukarać mieszkańców Sodomy i Gomory za ich występki. Za namowami Abrahama obiecał jednak nie niszczyć miast, jeśli znajdzie się w nich choć 10 sprawiedliwych. Zniszczył jednak Sodomę i Gomorę, ale przez wzgląd na Abrahama ocalił Lota, jego żonę i dobytek.

Gdy Abraham powędrował do Negebu, tak jak w Egipcie, twierdził, że Sara jest jego siostrą. Wobec tego Abimelek, król Geraru postanowił ją uprowadzić. W nocy jednak przyszedł do niego Bóg i nakazał zwrócić Sarę Abrahamowi, co też Abimelek uczynił. Bóg ukarał jednak wszystko, co żyło w domu Abimeleka niepłodnością – pod wpływem modlitw Abrahama cofnął jednak karę.

Rok później Bóg spełnił obietnicę – Sara urodziła Izaaka. Gdy na uczcie Izmael zaczął wyśmiewać się z Izaaka, Sara nakazała Abrahamowi wypędzić jego i Hagar. Abraham nie chciał tego uczynić, lecz Bóg obiecał mu, że Izmael będzie ojcem równie wielkiego narodu.

Abraham zawarł przymierze z Abimelekiem, w którym obiecał mu, że nie dopuści się wobec niego zdrady.

Po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę – kazał mu udać się wraz z Izaakiem do ziemi Moria, by złożył tam syna w ofierze. Abraham nie zawahał się. Bóg, widząc to, ocalił Izaaka, gdyż przekonał się, jak wielka była wiara Abrahama.

Po tym Abraham powrócił z synem i sługami do Beer – Szeby i mieszkał dalej w tym miejscu.

Sara zmarła w Hebronie w wieku 127 lat.

Po odbyciu żałoby Abraham poślubił inną kobietę imieniem Ketura, która urodziłą mu 6 synów – Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbacha i Szuacha. Abraham oddał swój majątek Izaakowi, do którego kazał odejść innym synom. Zmarł w wieku 175 lat. Został pochowany w pieczarze Makpela, obok swojej żony, Sary.