DZIEJE MOJŻESZA
Przed urodzeniem Mojżesza faraon egipski wydał nakaz, by wszystkich nowonarodzonych chłopców wrzucać do rzeki, gdyż bał się, że jeśli naród Izraelski się rozprzestrzeni, to w przypadku wojny może opowiedzieć się przeciwko Egiptowi i połączyć z wrogiem.
Rodzice Mojżesza byli ludźmi z pokolenia Lewiego. Matka, mimo zakazu, ukrywała go przez trzy miesiące. Kiedy jednak nie miała wyjścia, włożyła syna do skrzynki z papirusu i pozostawiła w sitowiu na brzegu rzeki. Jego siostra obserwowała, co się z nim stanie. W tym czasie córka faraona kapała się w rzece. Zauważyła zawiniątko i kazała je sobie przynieść. Zlitowała się nad chłopcem i zawołała jedną z kobiet hebrajskich, by go wykarmiła. Była to jego matka. Gdy podrósł, matka zaprowadziła go na dwór i od tej pory córka faraona stałą się mu matką. Nazwała go Mojżesz, co znaczy "wydobyty z wody".
Mojżesz dorastał. Pewnego dnia poszedł odwiedzić swych rodaków, którzy ciężko pracowali. Ujrzał, jak Egipcjanin bije Hebrajczyka. W przypływie złości zabił go, a ciało zakopał. Następnego dnia dwóch Hebrajczyków kłóciło się ze sobą. Chciał ich pogodzić, lecz ci bali się, że zabije ich tak jak tamtego. Gdy o morderstwie dowiedział się faraon, próbował stracić Mojżesza, lecz ten uciekł do ziemi Madian. Kiedy zatrzymał się przy studni, siedem córek kapłana madianitów, Reuela (Jetry) przyszło po wodę. Pasterze odpędzili je, ale Mojżesz wziął je w obronę. Opowiedziały o wszystkim ojcu, a ten kazał go zawołać, by się pożywił. Od tej pory Mojżesz zamieszkał z nimi i wziął za żonę jedną z córek, Seforę, która urodziła mu syna Gerszoma.
Gdy Mojżesz pasł owce swojego teścia, na górze Horeb ukazał mu się Anioł Pański w płonącym krzewie. Bóg przemówił do niego i rozkazał mu, aby wyprowadził ciemiężony lud hebrajski z Egiptu do ziemi Kanaan. Mojżesz na początku opierał się. Nie wiedział, jakie jest imię Boga - Bóg kazał mu nazywać siebie "JESTEM". Nie wiedział, czy Izraelici mu uwierzą - Bóg dał mu moc czynienia znaków (zamieniał laskę w węża, wodę w krew, rękę pokrywał trądem). Nie wiedział, co im powiedzieć - Bóg obiecał, że będzie go pouczał; nakazał mu ponadto wziąć ze sobą Aarona, brata Mojżesza, który miał zdolność przemawiania. Mojżesz zgodził się i wyruszył do Egiptu wraz z żoną i dziećmi. W drodze spotkał Aarona. Gdy doszli do Egiptu, zwołali lud, który po ujrzeniu znaków uwierzył. Następnie Aaron z Mojżeszem poszli do faraona z żądaniem, by ten wypuścił Izraelitów, om jednak nie zgodził się. Uczynił pracę hebrajczyków jeszcze cięższą, gdyż przestał dostarczać im słomy do wyrabiania cegieł, ale nie zmniejszył ich dziennego wyrobu.
Bóg po raz drugi objawił się Mojżeszowi. Obiecał wybawić Izraelitów z niewoli i dać im we władanie ziemię Kanaan. Ponownie nakazał mu, by poszedł do faraona i zażądał uwolnienia swego ludu. Mojżesz miał wówczas 80, a Aaron 83 lata. Faraon mimo uczynionego przez Aarona znaku (przemienił laskę w węża - gdy czarnoksiężnicy faraona uczynili to samo, wąż Aarona pożarł ich węże) ponownie nie zgodził się. Wtedy Bóg zesłał pierwszą plagę - wody Nilu zamieniły się w krew. Gdy faraon nie ugiął się, cały Egipt zaroił się od żab. Wówczas władca obiecał, że jeśli żaby znikną, wypuści Izraelitów, lecz tego nie zrobił. Następnie była trzecia plaga - ogromna ilość komarów zalęgła się w całej krainie. Gdy i to nie poskutkowało, Egipt zaczęły niszczyć muchy. Piątą plagą było zesłanie zarazy na bydło Egipcjan. Szóstą - wrzody i pryszcze. Siódmą - grad. Ósmą - szarańcza. Dziewiątą - ciemności, a dziesiątą, ostatnią - śmierć na wszystko, co pierworodne w domach Egipcjan. Bóg nakazał Izraelitom, by 14 dnia miesiąca zabili i spożyli baranka, a jego krwią pokropili drzwi domów. Tak oznaczone domy Bóg omijał, natomiast na domy Egipcjan zsyłał śmierć. Zginął też syn faraona - wstrząśnięty władca po 430 latach wypuścił Izraelitów z Egiptu. Było ich, nie licząc dzieci, ok. 600 000. Bóg był wśród nich - w dzień w słupie obłoku, a w nocy w słupie ognia. Faraonowi żal się zrobiło taniej siły roboczej, wiec zaczął ścigać Izraelitów. Dogonił ich na brzegu Morza Czerwonego. Wtedy stał się cud - wody się rozstąpiły i hebrajczycy przeszli na drugi brzeg. Ludzie faraona utopili się, próbując ich gonić.
Izraelici wędrowali przez pustynię. Bóg opiekował się nimi - zsyłał mannę i przepiórki, a także wodę pitną.
Na górze Synaj Bóg dał Mojżeszowi dziesięć przykazań. Ofiarował mu też dwie tablice, które jednak Mojżesz roztrzaskał, gdy ujrzał, jak Izraelici oddają cześć złotemu cielcowi.
Naród Wybrany spędził na pustyni 40 lat, wędrując do Kanaan. Mojżeszowi nie było dane jednak do niej wejść - była to kara za grzech roztrzaskania tablic. Został pochowany w niewiadomym miejscu - gdzieś w krainie Moabu. Zmarł w wieku 120 lat.
