Aniela Kowalik, piętnastoletnia bohaterka książki M. Musierowicz pochodziła z Łeby. Miała 15 lat i była jedynaczką. Jej matka zmarła, gdy Aniela była dzieckiem. Od tamtej pory wychowywał ją jej ojciec.
Natura nie obdarzyła Anieli urodą. Była drobna. Miała czarne grube włosy które najchętniej zaplatała w warkocz. Spod ciemnych brwi spoglądały czarne oczy uzbrojone w grube szkła okularów znienawidzone przez właścicielkę. Nos miała wydatny, policzki różowe, a usta rozchylone w uśmiechu ukazywały białe, równe zęby. Tak zwany
"Wyglądała na kogoś kto ma tzw. Charakterek" czyli osobę charyzmatyczną, pełną życia i dominującą w grupie osobą. Nie lubiła czekać na rozwój wydarzeń, dowodem na to jest cytat: "weźmy za łeb Przeznaczenie" pomyślała Aniela dziarsko. Była ona osobą energiczną i pełną życiowej dynamiki. Nigdy nie zawahała się bez potrzeby w obliczu jakieś decyzji.". Z drugiej strony miała romantyczną i wrażliwą duszę. Lubiła poezję i byłą bardzo twórcza
Aniela miała wadę na której opierała się cała akcja powieści - bardzo często kłamała. Z tego powodu często wpadała w kłopoty Np. gdy skłamała Tosi, że Romcia i Tomcio wypili mleko a ta nieprawda szybko wyszła na jaw.
Jej pasją był teatr i poezja a przede wszystkim aktorstwo. Aktorski talent Anieli został zauważony i zagrała tytułową rolę w szkolnym przedstawieniu "hamlet"
Postać ta mimo wielu negatywnych cech np. skłonność bo kłamstwa jest mi bliska dzięki jej wrażliwości i charyzmie.