Ludwik Pasteur

Ludwik Pasteur (1822 - 1895r.), francuski chemik i biolog, jest powszechnie uważany za najważniejszą postać w historii medycyny. Pasteur dokonał wielu odkryć naukowych, ale zasłynął przede wszystkim jako rzecznik zakaźnej teorii chorób i współtwórca szczepień ochronnych.

Pasteur urodził się w 1822 r. w Dole we wschodniej Francji. Studiował nauki przyrodnicze na uniwersytecie w Paryżu. W trakcie studiów nie przejawiał geniuszu; w istocie jeden z profesorów ocenił nawet jako "mierne" jego wiadomości z chemii. Jednak wkrótce po uzyskaniu doktoratu w 1847 r. Pasteur wykazał, że opinia profesora była błędna. Badania nad optycznie czynnymi izomerami kwasu winowego sprawiły, że w wieku zaledwie dwudziestu sześciu lat Pasteur stał się znanym chemikiem.

Pasteur poświęcił się następnie badaniu fermentacji i wykazał, że proces ten zachodzi dzięki działaniu pewnych mikroorganizmów. Udowodnił również, że obecność innych gatunków mikroorganizmów może doprowadzić do powstania niepożądanych produktów w brzeczce fermentacyjnej. Naprowadziło go to niebawem na myśl, że pewne gatunki mikroorganizmów mogą wytwarzać niepożądane produkty i wywoływać szkodliwe konsekwencje dla życia ludzi i zwierząt. Pasteur nie był pierwszą osobą głoszącą zakaźną teorię chorób. Pasteur, który był niezwykle pracowitym człowiekiem, ma na swoim koncie mnóstwo pomniejszych, lecz nadal użytecznych osiągnięć.

Od połowy XIX w. długość życia ludzkiego na znacznym obszarze świata wydłużyła się prawie dwukrotnie. Ten olbrzymi wzrost ma prawdopodobnie większy wpływ na życie poszczególnego człowieka niż jakiekolwiek inne osiągnięcie w całej historii ludzkiego gatunku. W praktyce nowożytna nauka i medycyna ofiarowały każdemu współcześnie żyjącemu człowiekowi jak gdyby drugie życie.

Jeśliby owo wydłużenie ludzkiego życia można było przypisać jedynie pracom Pasteura, nie wahałbym się go umieścić na pierwszym miejscu w tej książce. Tak wprawdzie nie jest, jednak odkrycia Pasteura mają charakter do tego stopnia fundamentalny, iż nie ma żadnych wątpliwości, że należy mu przypisać największą zasługę w dziele zmniejszenia śmiertelności w ciągu ostatniego stulecia, a tym samym przydzielić mu wysokie miejsce na naszej liście.