Cechy idealnego Polityka

Idealny zwykle kojarzy się inaczej: idealna praca, świat idealny, idealna żona, mąż, ale polityk? Czy nie staje nam natychmiast przed oczami ta czy inna twarz? I czy nie próbujemy szybko pomyśleć o czymś przyjemniejszym? A jednak politycy ? czy nam się to podoba, czy nie ? są wciąż obecni w naszym życiu. Teraz nawet bardziej niż kiedykolwiek. Są wszędzie. Mówią do nas z telewizora, słyszymy ich w radio, widzimy ich zdjęcia w gazetach. Są zawsze. Nawet jeśli zmęczeni tym swoistym korowodem, znudzeni widokiem tych samych twarzy wyrzucimy przez okno wszystkie odbiorniki RTV, skutki ich działań dotrą do nas i tak. Także wtedy, gdy zamiast biznesu czy administracji publicznej nasze życie związaliśmy z trzecim sektorem. Ich aktywność albo bierność, ich mądrość lub głupota, ich dobra czy zła wola są z nami.
Teraz, wobec bieżących wydarzeń na scenie politycznej coraz trudniej wykrzesać resztkę sympatii do polityków. Cóż tu mówić o ideałach! Dramatyczna frekwencja wyborcza i malejące zainteresowanie życiem publicznym to cenzurki wystawiane klasie politycznej. I mało tam ocen celujących. Ale przecież są to problemy, obok których trudno przejść obojętnie. Gdzie jest ich źródło? W nas ? wyborcach? W nich ? politykach? Te pytania nabierają wciąż nowego znaczenia, teraz znów wobec czekających nas kolejnych wyborów i kolejnych rozterek: iść czy nie iść, wybierać mniejsze zło czy jednak szukać ideału. Jaki on jednak powinien być? Jakie cechy ? lub, żeby nie przesadzić ? namiastki cech konstytuują taki typ idealnego polityka?
Porzućmy kwestie estetyki ? w tym kontekście bez większego znaczenia. Zgódźmy się, że kanony piękna nie będą przedmiotem naszych zainteresowań, nie tego zwykle od polityków oczekujemy. Nasze rozważania spróbujmy skoncentrować na kwestiach etyki.
Polityk, czyli ten, który uprawia politykę. I tu już pojawia się pierwszy problem: politykę rozumianą jako dążenie do władzy czy jako troskę o wspólne dobro? Czy z faktu uznania jednej lub drugiej definicji nie będą wynikały nasze wobec polityków oczekiwania? Czy nie będzie z tego wynikało nasze przekonanie o związku ? lub jego braku ? polityki z etyką?
Według mnie ?idealny Polityk? powinien posiadać następujące cechy: Dalekowzroczność, czyli polityk powinien cechować się umiejętnością patrzenia w przyszłość odleglejszą niż ta do najbliższych wyborów. Decyzje i działania, które podejmuje winny opierać się bardziej na długofalowych przesłankach niźli na doraźnych korzyściach. Kolejną ważną według mnie cechą jest skuteczność czyli jego decyzje i działania winny dawać owoce, które pragnie on otrzymać. Równie ważną cechą idealnego polityka jest amoralność, czyli polityk nie powinien kierować się wartościami aksjologicznymi a dobrem społeczeństwa, co oznacza, że w uzasadnionych przypadkach winien poświęcać dobro jednostki dla dobra ogółu. ?Idealny Polityk powinien być również odpowiedzialny za własne poczynania, za poczynania podwladnych i odpowiedzialnosc za calosc ksztaltowanej przez siebie polityki, wizerunku, prawa itp. Polityk powinien być także racjonalny czyli powinien kierować się rozumem, i umieć wychwycić co jest realne a co nie. Kolejna ważną cechą ?idealnego polityka? jest mądrość czyli umiejący podejmować właściwe decyzje, które przyniosą pożądane rezultaty, mądrość to także umiejętność odróżniania rzeczy dobrych od złych, działanie dla ogólnego dobra. Polityk powinien również posiadać mądrość życiową, która dla mnie przejawia się przede wszystkim gotowością i umiejętnością zawierania kompromisów. Kolejną, myślę że ważną cechą jest wiedza, czyli ażeby móc sprawnie zarządzać państwem, jak i również być dobrym politykiem niższego szczebla, niezbędna jest wiedza, ta powinna być szeroka i umiejętnie wykorzystywana. Wiedza nie powinna ograniczać się do "książkowej" znajomości tematu lecz odznaczać się znajomością danych realiów. Następną cechą jest znajomość etykiety. Polityk niejako wchodzi w skład charakterystycznej ze względu na swą działalność kasty społecznej, niekiedy jest przedstawicielem narodu, państwa, dlatego jego aktywność publiczna musi być prowadzona zgodnie określonymi kanonami, stylem zachowań oraz poprawnym sposobem wyrażania własnych myśli. Dobry polityk umie prowadzić merytoryczną dyskusje, nie używa publicznie sformułowań takich jak: "dać komuś w papę" i nie wybucha małpim śmiechem jeśli jego współpracownicy są oskarżani o przygody o charakterze karno-obyczajowym. Człowiek powinien potrafić przyznać się do popełnionych błędów, a także odejść z klasą. Wydaje mi się, że ?idealny polityk? powinien być ?zimny?, oczywiście nie w sensie temperatury ciała. Politycy muszą chłodno kalkulować, podejmować decyzję bez emocji i sentymentów. Muszą być pozbawieni wyrzutów sumienia. Nieraz wybiera się między wskazaniem kogoś na żer mediom, a pogrążeniem siebie i partii. Kolejna cecha (myślę że jedna z najważniejszych) to charyzmatyczność. Bez tej cechy ani rusz. Można być najmądrzejszym, najbardziej przewidującym człowiekiem, świetnym negocjatorem i najlepszym ekonomistą a bez przekonania wyborców realnej władzy się nie zyska. Ostatnia cecha, która powinien posiadać ?idealny polityk? to poczucie humoru, które pozwala patrzeć na wszystko z dystansu co jest niezbędne przy sprawowaniu władzy, wymijająco odpowiadać na pytania dziennikarzy, do szewskiej pasji doprowadzać swoich oponentów. Przede wszystkim polityk z poczuciem humoru nie traktuje siebie tak serio. Nie bierze do siebie ataków mediów. Brak poczucia humoru prowadzi do kompleksów, poczucia krzywdy (ja chcę dobrze, a oni się śmieją). Przykład? Bracia K i pewien niemiecki tabloid. Zamiast kąśliwie i dowcipnie odpowiedzieć czy chociaż zignorować wytoczyli jakiemu brukowcowi wojnę, zapewne znacząco pprawiając jego wyniki sprzedaży.
Myślę, że w swojej pracy dokładnie opisałem, jak według mnie powinien wygladać ?Idealny Polityk? i mam nadzieje, że nie pominałem żadnej jego cechy.