Trzecia Zasada Dynamiki Newtona

Trzecia zasada dynamiki Newtona

Sir Isaac Newton urodził się 4 stycznia 1643 r. , zmarł 31 marca 1727 r. Był angielskim fizykiem, matematykiem, astronomem, filozofem, historykiem, badaczem Biblii i alchemikiem. W swoim słynnym dziele Philosophiae Naturalis Principia Mathematica wydanym w 1687 r. przedstawił prawo powszechnego ciążenia, a także prawa ruchu leżące u podstaw mechaniki klasycznej. Jako pierwszy wykazał, że prawa te rządzą ruchem ciał na Ziemi jak i ruchem ciał niebieskich. Zestaw trzech zasad dynamiki, podany właśnie przez niego był odkryciem o niezwykłym znaczeniu dla rozwoju całej ludzkości. Dzięki nim powstała nowoczesna fizyka. Są trzy, jednak trudno mówić o nich oddzielnie. Wszystkie trzy bowiem posługują się pojęciem siły. Pełne zrozumienie zasad dynamiki Newtona jest naprawdę trudne. Ktoś, komu się to uda w pełni może uważać się za osobę o dużej inteligencji i wyobraźni.

Trzecia zasada dynamiki mówi o wzajemności oddziaływań. Jest ona często nazywana zasadą akcji i reakcji. Jej treść brzmi następująco:
Jeżeli jedno ciało działa na drugie, to drugie działa na pierwsze siłą o takiej samej wartości i tym samym kierunku, lecz przeciwnym zwrocie i punkcie przyłożenia. Siły te nie równoważą się, gdyż działają na dwa różne ciała.
Treść zasady można także zapisać wzorem: (tu był obrazek, ale nie wszedł)
Kluczem do interpretacji tego wzoru jest znak minus po prawej stronie. To on właśnie uzmysławia nam, że obie siły działają przeciwnie. Z III zasady dynamiki wynika, że siły zawsze występują parami (wyjątkiem są siły bezwładności). Zasada ta zakłada także, że siły rozchodzą się w przestrzeni z nieskończoną prędkością. Dzięki trzeciej zasadzie dynamiki możliwe jest poprawne powiązanie ze sobą sił działających w układzie wielu ciał (czyli przynajmniej 2 ciał). Trzecia zasada dynamiki wynika i jest ściśle powiązana z zasadą zachowania pędu. Siły występujące w III zasadzie dynamiki nie równoważą się. Przykład III zasady dynamiki Newtona:
Jeżeli ktoś musi działać siłą 50 N w celu podniesienia ciężarka, to wynika stąd, że siła podnosząca ciężarek (skierowana do góry) musi być równa co do wartości sile nacisku ciężarka (skierowanej do dołu) na ręce osoby podnoszącej - owa siła nacisku ciężarka na ręce osoby go podnoszącej wynosi też dokładnie 50 N .