Drodzy Uczniowie!
Spotkaliśmy sie na dzisiejszym apelu, ponieważ dostrzegam ostatnio w waszym zachowaniu wyraźne oznaki agresji. Słowo to określa działania, których celem jest wyrządzanie krzywdy fizycznej lub psychicznej innej osobie. Agresji nieodłącznie towarzyszy przemoc i jest ona oznaka słabości.
Jesteście młodymi ludźmi i wybieracie najprostszy sposób rozwiązywania konfliktów. Spory miedzy wami powstają w wyniku różnic kulturowych, społecznych i religijnych. Zaczynacie od złośliwości, kpin i poniżania innych. Takie zachowanie jest naganne. Agresja słowna przekształca się u was w przemoc fizyczną przy aprobacie kolegów i koleżanek. Konflikty miedzy sobą traktujecie jak rywalizację o to, kto jest silniejszy, kto ma większe poparcie wśród rówieśników.
Wybierając taki sposób rozwiązywania problemu wykazujecie swój brak dojrzałości. Kształtowaniem waszego charakteru zajmują się przede wszystkim rodzice. Wspierani są w tych działaniach przez wychowawców i pedagogów. Bardzo wymowne są słowa Jana Pawła II :
" Musimy budować świat, w którym żadne dziecko ni będzie pozbawione prawa do życia w pokoju i bezpieczeństwie, prawa do wzrastania w atmosferze wolnej od lęku i niepokoju."
Dorośli bez waszej pomocy nie są wstanie zapewnić wam bezpieczeństwa i wychować was w atmosferze wolnej od strachu przed złem innego człowieka. Współuczestnicy konfliktu są często obserwatorami, którzy prowokują oprawców do nękania ofiary. Czują się wówczas niewinni, ponieważ to nie oni brali czynny udział w zajściu. Takie poglądy są mylne, gdy są współwinni temu przewinieniu.
Zbliżając się do dorosłego życia musicie nauczyć się ponosić odpowiedzialność za swoje czyny. Na zakończenie chciałabym zaproponować motto, które skłoni was do zastanowienia się nad swoim zachowaniem: "Żyj tak, eby inni nie płakali przez Ciebie"
Dziekuję za uwagę