Interpretacja "Pieśń o spustoszeniu Podola" Jan Kochanowski

Pieśń o spustoszeniu Podola Jana kochanowskiego jest pieśnią patriotyczną. Podmiot liryczny apeluje w nim do Polaków, aby podjęli walkę z Tatarami.
W pierwszej części utworu narrator przedstawia sytuację Polaków po najeździe Turczynów, a także los osób pojmanych przez Tatarów. Polakom zostaje wytknięte to, że pozwolili przejąć władzę narodowi mieszkającemu w namiotach. Osoba mówiąca przyrównywała też swoich rodaków do stada owiec bez pasterza i psów pasterskich, atakowanych przez wilki. W całym utworze, a szczególnie w tej części widać negatyne nastawienie narratora do wroga. Podmiot chce tym samym wzbudzić negatywne emocje u odbiorców i skłonić ich do odwetu.
W kolejnej części utworu polakom jest wytykana ich obojętność w stosunku do ojczyzny. Narrator nakłania ludność do podjęcia miecza - nie poddawania się bez walki, gdyż nie wiadomo po czyjej stronie będzie szczęście.
Przedstawiona jest też wizja zwycięstwa w której Tatarzy swą krwią nagradzają szkody jakie wyrządzili.
Podmiot liryczny w przedostatniej części utworu używając pytań retorycznych wytyka szlachcie, iż przekładają oni dobra materialne nad dobro Polski. Nakłania ich do przekucia srebrnych talerzy na pieniądze za które opłaci się żołnierzy.
Ostatnia strofa przestrzega przed powtarzaniem tych samych błędów.
By osiągnąć swój cel autor usiłuje wywołać w adresatach złość i chęć odwetu na Turczynach. Usiłuje uzyskać ten efekt ukazując wroga w złym świetle i przedstawiając los pojmanych. Mimo iż zwraca się on do całego narodu polskiego używa apostrof w liczbie pojedyńczej. Taki zwrot bardziej trafia do adresata. Pozwala mu uzmysłowić sobie, że on też jest odpowiedzialny za stan państwa.