Zbyszko z Bogdańca - charakterystyka.

Bohaterem mojej charakterystyki jest Zbyszko z Bogdańca. Jest to jedna z głównych postaci powieści „Krzyżacy”. Młodzieniec ten był sierotą, wychowywany przez stryja – Maćka z Bogdańca. On jak i jego opiekun, pochodzi ze szlacheckiego rodu „Tępa Podkowa”.
Był świetnym rycerzem, dla którego honor, obok religii był najważniejszy.
Zbyszko był bardzo wysokim mężczyzną, posiadał bardzo duże bicepsy, silne uda i szeroką klatkę piersiową, o czym świadczy fragment lektury: „Ze wzrostu, z barków, widnych pod obcisłym ubraniem, z tęgich ud i szerokich piersi wydawał się być mężem całkiem dojrzałym, ale nad tą postawą męża wznosiła się głowa dziecinna prawie – i twarz młoda, z pierwszym meszkiem nad ustami – i zarazem cudna – twarz królewskiego pazia ze złotym włosem, uciętym równo nad brwiami, a puszczonym długo na ramiona”. Sylwetka jego przypominała dojrzałego mężczyznę, lecz jego twarz wyglądała bardzo młodo, tak jak jego żony Danusi, która niestety umarła. Najczęściej nosił na sobie zbroi kubrak, jednak na wyjątkowe okazje ubierał białą jakę, która była haftowana w złote gryfy. Zbyszko to bohater troskliwy i opiekuńczy, o czym świadczy opieka nad chorą Danusią i Maćkiem – darzył ich ogromnym uczuciem, iż Danusia była jego wybranką serca a Maćko zastępował mu rodziców, których nie miał. Był bardzo wierny i lojalny, nie interesował się niczym, bo wiedział, że musiał zdobyć sadło z niedźwiedzia by pomóc stryjowi. Doskonale posługiwał się mieczami, lecz gdy walczył innym typem broni także nie dawał za wygraną. Nie zastanawiał się jednak nad swoim postępowaniem tylko robił to od razu – świadczy o tym napad na posła krzyżackiego, przez co niemal nie stracił życia. Młodzieniec ten miał bardzo trudny charakter, nie był posłuszny kodeksowi rycerskiemu, dopiero po pewnym czasie podporządkował się im twardym zasadom. Nigdy nie tracił nadziei w poszukiwaniach swej ukochanej Danusi. Nie zmienił nigdy swojego zdania na temat Krzyżaków, pałał do nich nienawiścią, przecież to przez ich okrucieństwo zmarła jego wybranka serca. Był bardzo uczciwy, przyznał Jagience, że jest zakochany w Danusi, i że nie może jej pokochać. Nie był materialistą, najważniejszymi rzeczami w jego życiu był honor i religia.
Podsumowując wszelkie zdarzenia, które miały miejsce w lekturze, był materiałem godnym podziwu i naśladowania – miał też złe cechy, ale przecież nikt nie jest ideałem. Pokonuje życiowe niebezpieczeństwa dzięki swojej odpowiedzialności i mądrości. Niestety, przeżył dramat miłosny w swoim życiu, iż Danusia zmarła przy jego ramionach. Biorąc pod uwagę jego wiek, bardzo dobrze postępował w niejednej sytuacji. Sądzę, że od takiego bohatera warto naśladować jego najlepsze cechy, którymi są honor i odwaga.