Bezrobocie jako problem społeczny w formie rozprawki

Bezrobocie jest zjawiskiem społecznym, polegającym na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i deklarujących chęć jej podjęcia nie znajduje faktycznego zatrudnienia z różnych powodów. Jego miarą jest stopa bezrobocia, będąca relacją liczby zarejestrowanych bezrobotnych do zasobu siły roboczej lub do liczby ludności w wieku produkcyjnym (16-65 lat mężczyźni i 16-60 lat kobiety).Pewien poziom bezrobocia (3-4%) jest w gospodarce nieunikniony, a nawet konieczny (umożliwia dostosowanie struktury produkcji do zmieniających się potrzeb). Nadmierne bezrobocie jest jednak zjawiskiem niekorzystnym.

Głównymi przyczynami bezrobocia są m.in. likwidacja niektórych gałęzi przemysłu np. górnictwa, zmniejszenie popytu na konkretne dobra czy usługi, ograniczenie produkcji, przeniesienie zakładu do innego rejonu, niedostosowane do potrzeb rynku wykształcenie pracowników, zmiany w technologii, wysokie obciążenia fiskalne itp.

Skutki bezrobocia odczuwają bezpośrednio bezrobotni i państwo, które musi ich utrzymywać. Brak pieniędzy zmusza bezrobotnych do ograniczeń ilościowych i jakościowych w zakupach odzieży i żywności, przestaje być konsumentem wielu dóbr i usług. Standard życia ludzi bez pracy jest niski, mają problemy z zagodospodarowaniem wolnego czasu, niską samoocenę co prowadzi do degradacji psychicznej i moralnej. Przedłużające się poszukiwania pracy wpędzają w pesymizm i poczucie bezużyteczności. Ważnym skutkiem bezrobocia jest zjawisko patologii społecznej - alkoholizmu, narkomanii. Wzrasta przestępczość i korupcja, gdyż ludzie nie znajdując innego źródła dochodu posuwają się do kradzieży i łamania prawa.

Bezrobocie jest problemem społecznym, gdyż jego skutki oddziałują na całe społeczeństwo i gospodarkę państwa, a nie tylko na bezrobotnych. Z powodu dużego bezrobocia ludzie godzą się pracować za śmiesznie niską płace, brak zabezpieczeń socjalnych, aby nie popaść w skrajne ubóstwo, stale boją się o stratę pracy i nawet nie myślą o walce o swoje prawa. Młodzi, dobrze wykształceni i wykwalifikowani Polacy wyjeżdżają nie widząc w naszym kraju perspektyw.

Brak prorodzinnej polityki państwa i trudna sytuacja ekonomiczna nie zachęca do zakładania rodziny, zmniejsza się wskaźnik urodzeń co prowadzi do systematycznego spadku przyrostu naturalnego. Zapowiada to starzenie się społeczeństwa. Utrata pracy negatywnie rzutuje na rodzinę, wywołując stresy i napięcia, które najdotkliwiej odczuwają dzieci. Może to doprowadzić nawet do rozpadu rodziny.

Bezrobocie narusza interes ekonomiczny państwa i obywateli, bo konsumuje bezproduktywne środki, które powinny być przeznaczone na inne cele: zapewnienie godziwej starości bezpieczeństwa, rozwój nowoczesnego szkolnictwa i kultury. Wśród pracujących pogłębia się niezadowolenie społeczne, są obciążeni kosztami zasiłków dla bezrobotnych i kosztami zwalczania bezrobocia. Narasta konflikt między bezrobotnymi i pracującymi, a różnice między warstwami społeczeństwa pogłębiają się.

Mam nadzieje, że powyższymi argumentami udowodniłam, że bezrobocie jest problemem społecznym. Uważam, że walka z bezrobociem w naszym kraju powinna być jednym z najpilniejszych zadań polityki społecznej, zarówno na szczeblu władz rządowych jak i lokalnych.