Euroregion Bug

Bug jest rzeką graniczną Polski, Białorusi i Ukrainy. Dzisiaj dzieli te kraje. Jednak kiedyś ziemie dorzecza Bugu zamieszkiwał jeden naród. Nie było różnic nacjonalnych. Dopiero w 1955 roku podzielono politycznie dzisiejszy euroregion.

Na początku średniowiecza, około IX wieku te ziemie zamieszkiwały te same plemiona słowiańskie: Drwelanie i Dregowiczowie. Po utworzeniu państwa polskiego wyżej wspomniane tereny nie zostały do niego przyłączone. Weszły w skład Księstwa Kijowskiego. Nie prowadziło ono wielkich wojen ze wschodnim sąsiadem, więc przygraniczne ziemie nadbużańskie nie ulegały spustoszeniom wojennym i nastąpił szybki rozwój gospodarczy.
Po śmierci króla Kazimierza Wielkiego władzę przejęła węgierska Dynastia Andegawenów. Drugi władca z tego rodu, Jadwiga, chcąc schrystianizować wschodniego sąsiada kraju w 1386 roku wzięła ślub z Jagiełłą, Wielkim Księciem Litewskim. Wcześniej, w 1385 roku zawarto porozumienie w Krewie. Była to nie tylko unia personalna, ale również jedno z najważniejszych wydarzeń w historii Rzeczpospolite i Wielkiego Księstwa Litewskiego, a więc i terenów między Brześciem, a dzisiejszą Białą Podlaską. Porozumienie z Krewy, zagwarantowało tym ziemiom spokój, gdyż leżały one niemalże w centrum krajów polsko-litewskiego przymierza.
W 1569 roku, za panowania Zygmunta II Augusta, Polska połączyła się z Wielkim Księstwem Litewskim. Po unii personalnej zawarto realną. Oba kraje miały wspólnego władcę, sejm i politykę zagraniczną. Odrębne pozostały urzędy, wojsko, moneta i sądownictwo. Po unii lubelskiej znacznie zmniejszył się obszar Litwy. Utraciła ona Podlasie, Wołyń, Bracławszczyznę i Kijowszczyznę. Tereny dzisiejszego euroregionu pozostały przy Wielkim Księstwie Litewskim.
W 1772 roku doszło do pierwszego rozbioru terenów kraju. Trzej zaborcy: Cesarstwo Moskiewskie, Prusy i Austria zagarnęli około 30% ziem polskich. Pomimo wszelkich prób ratowania byłej potęgi gospodarczej, nie udało się przywrócić krajowi dawnej świetności. Nie pomogła Konstytucja trzeciomajowa, postulaty ?czarnej procesji?, zniesienie podziału Rzeczpospolitej na Litwę i koronę. W 1793 roku doszło do drugiego rozbioru ziem polskich. Tym razem do zaborców nie przystąpiła Austria. Trzeci rozbiór był nieunikniony. W 1795 roku wszyscy trzej sąsiedzi zagrabili resztki państwa polskiego. Potem podpisali Traktat Trzech Czarnych Orłów. Był to dokument, stanowiący ugruntowanie zamiarów agresorów. Obiecali sobie nigdy nie dopuścić do odrodzenia Polski.
Wschodnia część dzisiejszego euroregionu przypadła Rosji, a zachodnia Austrii. Bug stał się granicą między krajami, które zaatakowały Polskę. Zaborcy byli inni, ale wynarodowienie, żal, złość i ból po utracie ojczyzny, te same. Nie powiodła się próba podzielenia narodu. Gdy Napoleon w 1807 roku próbował ?reaktywować? Rzeczpospolitą, tworząc Księstwo Warszawskie, okolice między Brześciem, a Białą Podlaską nie weszły w jego skład. Obszar ?do Bugu? został przyłączony do prowizorycznej Polski w 1809 roku. Jednak kraj ten podbito w 1815 roku.
01 września 1939 roku faszystowskie Niemcy zaatakowały Polskę. Szczerze nienawidzący mniejszości narodowych Hitler upodobał sobie na cel kraj, w którym 34% mieszkańców stanowili obcokrajowcy. Tereny dzisiejszego euroregionu zamieszkiwali głownie Polacy, Ukraińcy i Białorusini.
Po wojnie dominację przejęły zwycięski kraje, czyli Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i Stany Zjednoczone. Nastąpił spokój i pojawiła się możliwość rozwoju gospodarczego. W 1955 roku Polska i inne kraje otrzymały aktualne granice.

W dniu 29 września 1995 roku w Łucku na Ukrainie wojewodowie:
chełmski, lubelski, tarnobrzeski i zamojski oraz ze strony ukraińskiej Przewodniczący Wołyńskiej Rady Obwodowej pełniący jednocześnie funkcje Przewodniczącego Wołyńskiej Administracji Państwowej podpisali Porozumienie o utworzeniu Związku Transgranicznego Euroregion "Bug". Z dniem 15 maja 1998 roku do Euroregionu przystąpiła strona białoruska.
W skład Euroregionu po stronie polskiej wchodzi 251 gmin z 4 województw: lubelskiego, mazowieckiego, podkarpackiego i świętokrzyskiego o łącznej powierzchni 29 269 km2 i zamieszkuje ją 2 687 tys. Osób. Siedziba po stronie polskiej znajduje się w Chełmie.

Głównym celem Euroregionu jest:
- poprawa warunków życia jego mieszkańców
- wspieranie rozwoju społeczno-ekonomicznego
- ochrona walorów środowiska przyrodniczego
- wykorzystanie wspólnego dziedzictwa kulturowego
- wspólne działania na rzecz budowy porozumienia między narodami.
Główne zadania Euroregionu to:
- opracowanie strategii rozwoju
- stworzenie bazy informacyjnej
- promocja obszaru Euroregionu i pozyskiwanie kapitału zagranicznego
- przygotowanie projektów rozbudowy transgranicznej infrastruktury komunikacyjnej
- opracowanie i realizacja projektów proekologicznych, w tym projektu ?Czysty Bug"
- opracowanie wspólnych imprez targowych, kulturalnych i sportowych.