Niemcy jako bezdroża totalitaryzmu

W czasie wojny niemcy budzili strach w każdym człowieku. Był to okres kiedy wydarzyło się wiele rzeczy wcześniej niemożliwych. Większość społeczeństwa niemieckiego wierzyła w swojego przywódcę i gardziła innymi rasami. Uważali się za lepszych, nienawidząc Żydów, Cygan, Słowian. Leon Kruczkowski w swojej książce opisuje pewną rodzinę niemieckiego profesora Sonnenbrucha i postawy członków rodziny, w ten sposób ukazuje wielu przeciwników i zagorzałych faszystów.

Pierwszym przykładem jest profesor Sonnenbruch. Mówi o sobie jak o wielkim przeciwniku faszyzmu. Jednak taką postawę ukazuje tylko w domu i w rzeczywistości sprzeciw nazizmowi ogranicza się tylko do słów i małych gestów. Nie chcąc mieć nic wspólnego co dzieje się zagranicą nie przyjmuje nawet koniaku od jego córki-Ruth. I choć uważa się za uczciwego obywatela, nie chce sobie uświadomić że w pewien spsób współpracuj z mordercami.
Berta żona profesora oraz synowa-Liesel, żyją w nienawiści i obojętności do wszsytkich. Sprzeciwiają się faszyzmowi, bo wiele przez niego straciły, Berta syna a Liesel męża.
Ruth-córka profesora jest niezależna i zdystansowana. Ogólnie sprzeciwiała się faszyzmowi, ale gdy stawała w niektórych sytuacjach –ulegała temu systemowi
Kolejną ważną rzeczą w Niemcach jest dwulicowość. Przykładem tego jest Willi-Syn Sonennbruchów. W domu jest kochanym synkiem a w życiu codziennym okrutnym mordercą. Był agentem SS, reprezentował okrucieństwo i zakłamanie charakterystyczne dla systemu, któremu się podporządkował.
I w ten właśnie sposób głównych bohaterów „Niemców” można podzielić na trzy grupy: zagorzałych faszystów, popierających Hitlera i jego działania, pozornych przeciwników nazizmu, którym brak odwagi jest na publiczne przedstawienie swojego zdania oraz czynnie sprzeciwiających się systemowi totalitarnemu. Okres wojny zakończył się dawno temu, ale książka czytana jest do dziś, ponieważ dzięki niej można spostrzec różne postawy Niemców, i tych złych i tych dobrych.