Pojęcie miłości w Hymnie o miłości i Pieśni nad pieśniami...

Oblubienica nazywa swojego oblubieńca ,,jabłonią wśród drzew leśnych", czyli szczep winny w hesperyjskim sadzie. Porównuje go z gazelą, młodym jeleniem. ,,Odnajduje" go wszystkimi zmysłami: wzrokiem, smakiem, słuchem, dotykiem. Ona jest dla niego ,,lilią pośród cierni" i gołębicą. Zachwyca go jej piękność. Ukochana droczy się z oblubieńcem: ucieka przed nim, czeka na niego znów ucieka. Sprawia wrażenie jakby się go obawiała. On nie chce jej spłoszyć. Tekst przedstawia obraz czystej, zmysłowej, pełnej niepewności miłości.
Utwór można zinterpretować inaczej. Niektórzy badacze uważają, że tekst ukazuje stosunek Jezusa do Kościoła. Jezus jest oblubieńcem, a Kościół Świętą Panną, którą umiłował. Wiele fragmentów tekstu ma znaczenie eschatologiczne- traktuje o przeznaczeniu i celu ostatecznym świata.
,,Hymn o miłości" to wielka pochwała miłości, jej opis, a nawet próba jej definicji. W pierwszej części tekstu autor dowodzi potęgi miłości. Podkreśla, że bledną przy niej ,,wielkie moce" (język aniołów-czyli poezja, dar proroctwa i znał wszystkie tajemnice świata). Także wiara i wiedza są niczym w porównaniu z miłością. W części drugiej autor wyraża uwielbienie dla miłości. Podaje jej niezwykłe cechy i próbuje zdefiniować czym jest miłość. Miłość to uczucie piękne i przejrzyste. ,,Nie szuka poklasku"- nie jest na pokaz, ,,nie szuka swego"- jest bezinteresowna. Miłość wszystko przetrzymuje, nigdy nas nie zawiedzie, opiera się na zaufaniu, nadaje sens ludzkiemu życiu.
W trzeciej części hymnu św. Paweł ukazuje i podkreśla wyższość miłości nad dwiema pozostałymi wartościami w życiu- wiarą i nadzieją.