Literackie spotkania wrogów - "Iliada" i "Pan Tadeusz".

Wśród ludzi często wybuchają kłótnie, najczęsciej z błahych powodów. Zazwyczaj łatwo dają się sprowokowac, tak samo trudno przychodzi im dojśc do zgody. Niektóre z nich są tak poważne, że mogą się one ciągnąc latami. Dzieje się tak, gdy w konflikt wpadną dwie osoby o mocnych, niezadartych charakterach i niezmiennych poglądach. Tacy ludzie mają problem z przyznaniem się do winy. Gdy zdecyduje się na przeprosiny obawia się odmowy i wtedy spór narasta.
Wątek winy i kary został poruszony w dziełach wielu wybitnych twórców. Sięgnęli po niego tacy pisarze jak Homer i A. Mickeiwicz. W oby dwóch powieściach mają miejsce kłótnie i niesnaski, które zachodzą pomiedzy głównymi bohaterami.
W Iliadzie Homera przychodzi Pryjam do Achillesa i prosi go o oddanie zwłok swojego syna Hektora. Achilles zazwyczaj stanowczy i twardy w swoich postanowieniach lituje się nad bólem i rozpaczą Pryjama. W drugim przypadku opisanym przez A. Mickiewicza spór jest równie poważny. Ks. Robak na łożu śmierci wyjawił prawdę o swojej prawdziwej tożsamości i zabiciu Stolnika Horeszki. Gerwazy pragnął pomścic swojego pana, lecz w tej sytuacji musiał poskromic swój gniew.
W Iliadzie Homer przedstawia nam trudne i kłopotliwe spotkanie okrutnego Achilles, zaślepionego gniewem po stracie przyjaciela i Pryjama, bezradnego ojca Hektora. Hektor był patriotą, który bronił ojczyzny podczas wojny trojąńskiej. Wtedy właśnie zabił Patroklosa, nieświadomy późniejszej złości i rządzy zemsty. Gdy już doszło do walki pomiędzy dwoma wrogami, z góry było wiadomo, że człowiek nie jest w stanie pokonac półboga. Hektor przegrał bitwę, zaś jego ciało było beszczeszczone i poniewierane przez długi czas po jego śmierci. Pryjam był przykładym ojcem, dlatego pragnąłby ciało swojego potomka było godnie pochowane. Wykazał się nie lada odwagą, przychodząc do Achillesa, uniżył się przed zabójcą swojego syna. Nie wiedział jakiej sytuacji ma się spodziewac. Zlekcewazenie jego próźb byłoby dla niego najgorszym z możliwych scenariuszem. W tej sytuacji Achilles pokazał swoją dobrą stronę, skłonna do litości i szacunku. Zauważa, że pryjam rówież cierpi i podziwia go za wielką odwagę. Wzruszony postawą Priama postanawia zmienić swoją decyzję. Nie dość, że zgodził się na wydanie zwłok, to jeszcze rozkazał swoim brankom, aby obmyły i namaściły ciało oraz pomógł zorganizować poległemu bohaterowi pogrzeb. Dostrzega on podobieństwo pomiędzy swoim cierpieniem po utracie przyjaciela, a bólem, jaki wypełnia Priama na skuter śmierci syna.
Kolejnym obrazem spotkania wrogów jest fragment spowiedzi Jacka Soplicy z „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Pokazuje on jak zachowuje się Klucznik, gdy dowiaduje się, że jego przyjaciel, tak naprawdę, jest jego odwiecznym wrogiem, który taił swoją prawdziwą tożsamość. Jacek soplica był zakochany w córce horeszki, jednak ten nie był zachwycony ich zwiazkiem. Jacek wykorzystując najazd Moskali, pod wpływem gwałtownego uniesienia i nieopanowanych emocji zabija ojca jego ukochanej- Stolnika. Nie wiedział on o tym, ze z oddali całej sytuacji przyglądał się wierny sługa tego rodu- Gerwazy. Pragnie zemsty i przepełniony nienawiścią przysięga, że pomści jego śmierc. Soplicę ogarnia wielka rozpacz i wstyd z powodu tak nieprzemyslanego czynu. Ukrywa się pod sutanna i przyjmuje postac księdza. Podczas powstania zostaje cieżko ranny i postanawia wyjawic prawde o swojej tajemnicy. Przyznaje się do popełnionej niegdyś zbrodni w obecności Gerwazego i Sędzi i prosi ich o wybaczenie. Gerwazy zareagował bardzo spontanicznie., ponieważ przysiągł sobie ze kiedyś pomści śmierc swojego pana. Miał szacunek do umierającego dodatkowo wiedział że w tej chwili nie może nic począc. Powołuje się na prawa boskie i zachowując spokój wyznaje, ze zabity Horeszko konając zapomniał oprawcy wszystkie wyrządzone krzywdy. Klucznik wybaczył zabójcy w imię chrześcijańskiego miłosierdzia:

"Kto umierającego smuci, wiem, że grzeszy."
W oby dwóch fragmentach występuje problem przebaczenia i okazania łaski. Dzieje się to tak, iż te osoby nie mają nic do stracenia. Soplica umiera i pragnie wyjawienia prawdy i ulgi dla swojego sumienia, natomiast Pryjam błaga o godny pochowek dla syna. Ci bohaterowie wyróżniają się wielką odwagą i pokazują, że są skłonni do poświecenia i uniezenia. Klucznik powołuje się na Jezusa, który przebaczył swoim zabójcom. W ten sposób chce wywrzec na nim presję, cierpliwego wysłuchania tego co ma do powiedzenia. Oby dwoje odwołują się do ich uczuc i ambicji, gdzie Jacek mówi: „Masz ludzkie serce!”, a Pryjam wspomina ojca Achillesa i zabitego przyjaciela. Achilles zazwyczaj okrutny i mściwy wzruszył się i próbuje porównac swój smutek i żal po stracie przejaciela- Patroklosa z rozpaczą i nieszczęsciem Pryjama. Każdy z nich ulega emocjom i pragnie sprawiedliwego potraktowania. Wiedzą że postąpili źle, dlatego starają się pozbyć wyrzutów sumienia, prosząc o przebaczenie.
Oba te przypadki łączy śmierć jednego z uczestników. Obydwa utwory pokazują jednak, że ludzie w ostatecznych sytuacjach potrafią zdobyć się na miłosierdzie i przebaczenie wobec największych wrogów. Cierpienie innych sprawia, że zaczynamy inaczej patrzeć na nieprzyjaciół. Zaczynamy rozumieć ich zachowanie i gotowi jesteśmy im przebaczyć. Uważam, że niełatwo jest odpuszczać winy. Często taki gest przychodzi dopiero z czasem, a niekiedy u schyłku życia...