Opatrunki

Rozróżnia się opatrunki osłaniające, uciskowe, unieruchamiające: zabezpieczenie przed przenikaniem zarazków do ran i dodatkowymi urazami, tamowaniem krwawienia odgrywa rolę psychologiczną, uspokaja. Opaski zabezpieczające opatrunki, uszczelniające, ocieplające i przymocowujące kompres, unieruchomienie przy urazach kostno-stawowych. Wzmocnienie i unieruchomienie powłok po zabiegach, a także w celu zapobiegania zastojom krwi w żyłach. Zawsze należy posługiwać się czysto, wyjałowione opatrunki. Zranienia należy odsłonić, poszkodowanego ułożyć w wygodnej pozycji, stanąć twarzą do miejsca zranienia i obserwować jego twarz. Opatrywanie kończyny, unieść je nieco w górę i podeprzeć. Na ranę nałożyć jałowy opatrunek z gazy. Bandaże: luźno tkane ? podtrzymujące opatrunek w miejscu zranienia. Umożliwia dobrą wentylację; Ścisłe ? zabezpieczieczenie opatrunkiem i lekkie unieruchomienie przy urazach; z krepy ? unieruchomienie stawów. Codofix - bandaż rurowy, ze zwoju gazy bez szwu, podtrzymuje lekkie opatrunki. Przymocowanie opatrunku: bandaż trzymać główką do góry w prawej ręce i wykonać obwoje zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Rozpocząć obwojem kolistym, rozwijać opaskę w miarę bandażowania. Stykające się powierzchnie uszkodzonej skóry należy rozdzielić opatrunkunkiem z gazy. Obwoje ściśle przylegają do opatrunku i ciała poszkodowanego były równe, trwałe i estetyczne. Koniec bandaża przymocować przylepcem, haczykową zapinką lub agrafką. Chusty: rozłożoną stosować się do wykonania dużego temblaka, umocować opatrunek na głowie i niemal na każdej części ciała. Złożonej dwukrotnie - do wykonania temblaka małego, unieruchomienie kończyn, do zamocowania łubków i dużych opatrunków. Złożony trzykrotnie ? umocowanie małych opatrunków, tamowanie krwawień, wykonanie opaski uciskowej.
Obwoje:
KOLISTY - każda następna warstwa pokrywa w całości warstwę poprzednią. Obwój tym rozpoczyna się każdy rodzaj opatrunku (do małych zranień, opatrunków uciskowych).
WĘŻOWY - poszczególne zwoje bandaża układają się ukośnie, a pomiędzy nimi jest wolna przestrzeń. Służy do przymocowania opatrunku lub kończyny do przedmiotu stabilizującego.
ŚRUBOWY - każda warstwa pokrywa w 2/3 warstwę poprzednią. Obwoje układane ukośnie. Wykonane na częściach prostych kończyn.
ŚRUBOWO?ZAGINANY - wykonany jak obwój śrubowy, w połowie wykonanego obwoju opaskę zagina się, przytrzymać kciukiem i sprowadza w dół (przytrzymać opatrunek o grubej warstwie).
KŁOSOWY - rozpoczyna się obwojem kolistym i prowadzi opaskę ukośnie po stronie opatrunku, prowadzi się go koliście po stronie. przeciwnej do zranienia na kończynie i ponownie sprowadza się w dół ukośnie do punktu wyjścia. Obwoje pokrywają się w 2/3 szerokości bandaża i ściśle przylegają do skóry poszkodowanego.
KŁOSOWO-ÓSEMKOWY - wykonać obwojów wokół dwóch osi, tworząc charakterystyczny kłos w miejscu zranienia. Obwój pokrywa się w 2/3 opaski. Wykonywać opatrunek, kreśli się nieregularną ósemkę. Żółwiowy może być zbieżny (obwoje zbiegają się) lub rozbieżny (rozbiegają się w stawie). Zwoje prowadzi się, przechodzi po wewnętrznej stronie stawu, i obwija kończyny poniżej stawu. Następnie obwoje prowadzi się skośnie od zewnętrznej ku środkowi poniżej obwoju początkowego. Zakończenie wypada na środku stawu.
DWUGŁOWY ? wykorzystanie 2 bandaży lub 1 zwiniętego w rulon z 2 stron (opatrunek głowy - czapką Hipokratesa).
TRÓJOSIOWY - w trakcie wykonywania opatrunku stawu barkowego Dessaulta oraz opatrunku głowy ? uździe.
GWIAŹDZISTE do wykonania gwiazdy poziomej lub pionowej grzbietu lub piersi. PROCOWE do przytrzymania opatrunku nosa lub brody. Z bandaża szerokości 6-8 cm odcina się odcinek dł. 80-100 cm. Końcówkę rozcina się, zostawić w środku mały prostokąt, którym przytrzymuje się opatrunek. Kończyny dolne kieruje się ku górze wiąże na ciemieniu. Kończyny górne prowadzi się do dołu na kark, gdzie krzyżuje się je i wiąże na czole.
Zranienie głowy poszkodowanego w pozycji siedzącej lub półsiedzącej z podparciem, nieprzytomnego zaś w pozycji bocznej lub na brzuchu: uździenica jedno- i dwustronna, czapka Hipokratesa, opatrunek kłosowy karku oraz opatrunek procowy nosa lub brody.
?NA ZAKONNICĘ" rozpoczyna się obwój kolisty wokół czoła nad łukami brwiowymi. Następnie przez potylicę prowadzi się opaskę skośnie pod prawy policzkiem, brodę i do góry na okolicę ciemienia, sprowadza przez lewy policzek pod brodę. Opatrunek spod brody kieruje się z drugiej strony ukośnie przez potylicę na czoło, nieco wyżej od poprzedniego zwoju. Czynności te powtarza się w zależności od potrzeb.
CZAPKĘ HIPOKRATESA wykonuje się za pomocą 2 bandaży. Rozpoczyna się prawą ręką obwojem kolistym wokół czoła i pod potylicą. Bandaż trzyma się w lewej ręce, prowadzi przez środek głowy od potylicy na czoło, na wysokości nosa. Obwojami kolistymi przymocowuje się zwoje prowadzone bandażem w lewej ręce i układające się dachówkowkowo poniżej pierwszego zwoju. Opatrunek kończy się obwojem kolistym.
URBAN LUB CZEPIEC. Chustę zgiąć wzdłuż podstawy na szerokości ok. 5 cm. Turban wykonuje się, rozpoczynając zakładanie pod potylicą i kończąc nad czołem, czepiec rozpoczyna się nad czołem i kończy pod potylicą, podwijając róg chusty (rany głowy, szyi i karku).
KŁOSOWY KARKU rozpoczyna się obwojem kolistym wokół czoła. Obwój schodzi skośnie przez potylicę na szyję, opasuje szyje, przechodzi skośnie na potylicę z drugiej strony i wychodzi na czoło. Czynności te powtarza się w zależności od potrzeby. Opaski bandaża pokrywa się w 2/3 szerokości.
Rany grzbietu i klatki piersiowej opatruje się w pozycji siedzącej lub półsiedzącej poszkodowanego, u mężczyzn chustą lub obwojem śrubowym. oraz gwiaździstym. Klatkę piersiową kobiet opatruje się, wykonując staniczek obwojem kłosowo-ósemkowym. Rannych w brzuch opatruje się ułożonych na wznak z lekko podkurczonymi w kolanach nogami i nieznacznnym podparciem głowy i pleców. W przypadku ran podłużnych ranny powinien leżeć całkiem płasko (brzegi ran nie rozejdą się). Najczęściej wykonuje się opatrunki osłonowe przymocowane chustą trójkątną. Podbrzusze, pośladki, staw barkowy i biodrowy opatruje się opatrunkiem kłosowo-ósemkowym. Staw barkowy unieruchamia się, stosując opatrunek Dessaulta. Pod pachę, po stronie zranienia, wkłada się wałek ze ściśle zwiniętej waty lub gazy. Obwojem śrubowym przybandażowuje się ramię do klatki piersiowej, rozpoczyna obwoje trójosiowe Dessaulta. Zaczyna się od zdrowej pachy, prowadzi na chore ramię, z ramienia od tyłu pod łokieć i od przodu pod zdrową pachę. Powtarza się obwoje trójosiowe: PACHA-RAMIĘ-ŁOKIEĆ, zbliża się do klatki piersiowej. Kończy się małym temblakiem w postaci pętli na zwisającą dłoń. Opatrunek kończyny należy pamiętać o ich uniesieniu. Kończyny dolne bandażuje się zawsze od dołu, by nie tamować krążenia. Stopę, dłoń, palce, podudzie, udo, przedramię i ramię opatruje się obwojem: śrubowym, śrubowo-zaginanym, kłosowym, wężowym lub kolistym. Na stawy łokciowe, kolanowe i skokowe zakłada się opatrunek żółwio-zbieżny lub rozbieżny. Na okolicę stawu skokowego można stosować również opatrunek ósemkowy, obejmujący obwojem podudzie ponad kostkami i śródstopie.