Wykaż, że Biblia jest źródłem kultury europejskiej

Biblia oznaczająca w języku greckim święte księgi, jest fundamentem dwóch wielkich religii naszego świata: chrześcijaństwa i judaizmu, a także (choć w dużo mniejszym stopniu) stanowi podłoże religii muzułmańskiej. Zawarte w Piśmie Świętym treści, jak choćby dekalog, są odzwierciedleniem norm moralności i ładu społecznego dla katolików i wielu ateistów oraz przedstawicieli innych wyznań. Przede wszystkim, dlatego moim zdaniem oczywiste jest, iż Biblia pełni wielką rolę w kształtowaniu kultury europejskiej. W dalszej części mojej pracy postaram się udowodnić słuszność mej tezy przekonującymi argumentami.
Przede wszystkim uważam, że należy zwrócić uwagę na fakt, iż ogromna część motywów biblijnych została wykorzystana przez malarzy europejskich w ich dziełach. Dzięki temu wiele najsłynniejszych prac artystów jest odzwierciedleniem historii zawartych w Piśmie Świętym. Biblia była i jest źródłem wielu inspiracji. Dowodzą tego choćby dzieła, twórcy najsłynniejszego obrazu świata, Leonarda da Vinci. Jest on m.in. autorem fresku w refektarzu klasztoru Ojców Dominikanów w Mediolanie, pt. „Ostatnia Wieczerza” oraz obrazu zatytułowanego „Święta Anna Samotrzecia” pochodzącego z 1502 r. Obydwa dzieła przedstawiają motywy biblijne. „Ostatnia Wieczerza” jest upamiętnieniem ustanowienia Eucharystii, a także jednym z najdoskonalszych dzieł malarstwa renesansowego. Kolejny przykład przenikania scen z Nowego Testamentu do sztuki renesansu to najbardziej znany obraz Rogiera van der Weydena zatytułowany „Zdjęcie z Krzyża” namalowany ok. 1435 r. Motyw śmierci Jezusa wykorzystywano także w epoce baroku. Dowodem jest tryptyk ołtarzowy katedry w Antwerpii „Zdjęcie z krzyża” powstały w latach 1611-1614, którego autorem jest Peter Paul Rubenz. Arcydzieło zainspirowane końcem świata opisanym w Biblii to fresk w Kaplicy Sykstyńskiej stworzony przez Michała Anioła w latach 1536-1541, pt. „Sąd Ostateczny”.
Nie można też zapomnieć o wielu wykończeniach budowli stworzonych na podstawie treści biblijnych. Pierwsze gotyckie rzeźby, umieszczone w Portalu Królewskim katedry w Chartres, przedstawiają królów i królowe ze Starego Testamentu. Natomiast zachodnia fasada katedry Note Dame w Paryżu ukazuje sceny z Sądu Ostatecznego.
Kolejny ważny argument przemawiający za tym, iż Biblia jest źródłem kultury europejskiej to jej przenikanie do literatury. Wielu pisarzy i poetów w swych dziełach odwoływało się i nadal odwołuje do motywów Pisma Świętego. Opisany w Biblii sąd ostateczny jest motywem przewodnim utworu Zbigniewa Herberta „U wrót doliny”. Wiersz ten co prawda opisuje sytuację ludzi w obozie koncentracyjnym, lecz jest nawiązaniem do Apokalipsy św. Jana. Na temat wizji końca świata traktuje też utwór „Wydrążeni ludzie” autorstwa T.S.Eliota. Także przemysł filmowy nawiązuje do ostatniej księgi Pisma Świętego. Dowodem jest choćby filmy wyreżyserowany przez Ingmara Bergmana i zatytułowany „Siódma pieczęć”.
Chciałabym także zwrócić uwagę na fakt, iż dzięki Biblii powstało wiele znanych związków frazeologicznych i aforyzmów, które są stosowane na co dzień także przez osoby nie zdające sobie sprawy z pochodzenia używanych przez nich zwrotów. Językowi Biblii podobnie jak mitologii zawdzięczamy wiele przysłów. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, iż powiedzenia takie jak: „kto nie pracuje, ten nie je” lub „kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada” powstały pod wpływem treści Biblii. Nawet słowo „cham” oznaczające osobę niegrzeczną i niekulturalną pochodzi z Pisma Świętego. To właśnie dzięki językowi biblijnemu zawdzięczamy aforyzmy takie jak: syn marnotrawny, wilk w owczej skórze, herod-baba lub niebieski ptak. Wyrażenia zawarte w Piśmie Świętym są tak głęboko zakorzenione w naszej mowie, iż często zapominamy o ich pochodzeniu. Niemniej jednak to właśnie dzięki używaniu związków frazeologicznych jak, np. w stroju Adama (oznacza nagość), możemy wypowiadać się w sposób bardziej barwny i różnorodny.
Ostatnim ważnym argumentem podkreślającym ogromną wartość Biblii w kulturze europejskiej jest zastosowanie przypowieści w niej zawartych. Największą liczbę tzw. paraboli możemy znaleźć w księgach Nowego Testamentu, a zwłaszcza Ewangeliach, w których doliczono się około czterdziestu przypowieści. Mimo głębokiego sensu teologicznego zawierają one także przesłania moralistyczne, które mogą być „drogowskazami” także dla osób niewierzących. Przykładem takiej przypowieści jest choćby opowieść o siewcy. Ziarna będące symbolem „słowa bożego”, mogą symbolizować również wiedzę i naukę. Jeśli ktoś będzie przyswajał sobie nauki szkolne, będzie to procentować zapewne w jego dalszym życiu. Przypowieści są nietypowym gatunkiem literackim, gdyż za pozornie zwykłymi opowieściami kryją głębokie przesłania i przemyślenia, które każdego mogą czegoś nauczyć.
Reasumując powyższe argumenty dochodzę do wniosku, iż słuszne było stwierdzenie, że Biblia jest źródłem kultury europejskiej. Dzięki temu, iż jest ona zbiorem przeróżnych gatunków literackich jak choćby: hymny, poematy i eposy jest nie tylko „świętą księgą” chrześcijan i żydów, lecz także źródłem natchnień i pouczeń dla wszystkich ludzi. Motywy biblijne otaczają nas na każdym kroku. Biblia jest księgą nietypową, zawierającą niezliczoną ilość symboli i przenośni. Można w niej dostrzec także wpływy starożytnych cywilizacji takich jak: Egipt i Mezopotamia. Sama Biblia jest natomiast w dalszym ciągu źródłem kultury i sztuki dla kolejnych pokoleń.