"Dr Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach".

„Dr Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach” – H. Ch. Srensen. Odwołując się do zamieszczonych fragmentów „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego i znanego ci zakończenia utworu, uzasadnij słuszność powyższej opinii.

Doktor Tomasz Judym to bohater utworu pt. Ludzie Bezdomni. Był to człowiek, który przez całe swoje życie chciał nieść pomoc innym. Był lekarzem i jego zadaniem było leczyć i pomagać ludziom. Uważał on, że aby nieść pomoc musi wyrzec się osobistego szczęścia. Był on bezdomny zarówno w sensie rzeczywistym jak i przenośnym. Wyrzekł się on szczęśliwego życia prywatnego dla dobra innych ludzi, ponieważ uważał, że jego szczęście może kolidować z pełnieniem jego misji – niesienia pomocy innym. Ma bardzo szlachetne cele w życiu jednak jest zbyt słaby aby te cele osiągnąć.

Bohater ten pomagał innym poświęcając swoje własne życie. Nędza i upokorzenie jakich doznał w dzieciństwie sprawiły, że chciał spłacić dług wobec tych ludzi spośród których wyszedł. W pewnym etapie jego życie było bardzo różnorodne – rankiem leczył chorych a wieczorem zajmował się zabawianiem dam:

„O dziesiątej siadał w gabinecie i przyjmował (…) chorych (…) Po obiedzie zajmował się bawieniem dam (…)”

Jego największym problemem był brak konkretnego działania na pewien okres czasu w jego życiu. Zajmował się jedną sprawą a jeśli napotkał jakieś trudności to od razu zmieniał koncepcje i zaczynał zajmować się innymi rzeczami. Judym chciał poprawić sytuację biedoty miejskiej w Warszawie, chłopów w Cisach a także górników w Zagłębiu Dąbrowskim. Jednak napotykał na swojej drodze wiele przeszkód. Jedną z nich była niechęć środowiska lekarzy, którzy byli sceptycznie nastawieni do jego pomysłów. Nie chcieli leczyć za darmo, ponieważ mieli na utrzymaniu żony i dzieci. Uważali również, że poprawa warunków życia biedoty nie należy do obowiązku lekarzy. Judym chciał również wysuszyć stawy, przez które okoliczna ludność cierpiała na malarię, jednak to też mu się nie udało. Uważał że największą przeszkodą w pomaganiu innym były jego problemy osobiste. Był on przekonany, że nie da się pogodzić pracy z własnym szczęściem. Dlatego też postanowił zerwać z Joasią, pomimo że bardzo ją kochał. Kolejnym jego problemem było rozdarcie wewnętrzne. Nie potrafił w pełni oddać się wykonywaniu jednej tylko rzeczy.

„Doktor czuł w sobie ciągłą przeszkodę w staraniu około chorych i zwalczał ją za pomocą silnej pracy, ale skoro tylko zetknął się ze światem zabaw, ulegał mu w tym większą bezwładnością, im namiętniej pracował w szpitalu.”

Świat rozrywek i zabaw był dla niego bardzo atrakcyjny i nie potrafił mu się oprzeć.

Judym był człowiekiem o szlachetnych intencjach, jednak jego słaba wola nie pozwoliła mu odnieść sukcesu. Całe swoje życie podporządkował pracy, ponieważ wiedział, że tylko wysiłkiem może coś zdziałać. Próbował przeciwstawiać się bierności wobec świata chociaż napotykał na swojej drodze wiele przeciwności. Symbol rozdartej sosny, który jest zamieszczony w końcu powieści jest odzwierciedlenie duszy Judyma. Jest to rozdarcie oznaczające cierpienie. Judym odniósł zwycięstwo moralne, ale w życiowym wymiarze niestety przegrał.