Powierzchniowe formy krasowe powstają najczęściej w skutek rozpuszczającej działalności wód opadowych. Powstają żłobki i żebra krasowe o przebiegu zgodnym ze spadkiem wód. Zagłębienia i żebra tworzą ospę krasową. Na płaskich powierzchniach skał, tam gdzie woda nie odpływa swobodnie, powstają drobne zagłębienia (ospa krasowa).
Woda gromadzi się w lejach i studniach krasowych, odwadnianych przez ponory, czyli szczeliny w które wpływa woda. Z kolei miejscem wypływu wód krasowych jest wywierzysko. W lejach i studniach często występuje terra rosa - nierozpuszczona pozostałość wietrzenia chemicznego złożona z tlenków i wodorotlenków żelaza.
Leje krasowe mogą się łączyć tworząc większe formy - uwały. Polja są wielkimi zagłębieniami o powierzchni do 200 km2, powstającymi w wyniku połączenia kilku uwałów. Rozszerzanie się uwałów i polji wiąże się z powstawaniem izolowanych wzniesień - ostańców krasowych i mogotów.