Dzieci też mają prawa

Chyba nikt nie potrafi udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie postawione w temacie pracy. Na pewno wychowanie dziecka ma ogromny wpływ na to, jakim będzie dorosłym. A to, jacy będą młodzi ludzie zadecyduje na losie świata. Sama zostałam wychowana w atmosferze miłości, ale również surowości, więc według mnie to jest najlepsza metoda wychowawcza.
Jednak surowość to nie ciągłe karanie dzieci – szczególnie przez kary cielesne, bo jak wiadomo nam wszystkim – przemoc rodzi przemoc. Bite dziecko, zwłaszcza to niesprawiedliwie, czuje się zaszczute. Zatem w przyszłości może mieć skłonności do agresji, lub wręcz przeciwnie – może zamknąć się w sobie. Kara powinna być konsekwentna. Ma nauczyć, a nie skrzywdzić. Więc może zamiast klapsa powinno się stosować inne kary, np. zakaz oglądania ulubionej bajki, czy jedzenia słodyczy.
Lecz żeby mądrze wymierzyć karę należy mieć pewność czy dziecko na pewno zawiniło. W pewnych przypadkach rodzic nie może mieć pewności czy to faktycznie wina dziecka. Powinien wysłuchać, co maluch ma do powiedzenia, a nie bezmyślnie karać, czy co gorsza zastosować karę cielesną. Jeśli to jednak dziecko zawiniło, musi ponieść konsekwęcję swojego czynu.
Jeżeli rodzice stosują już karę, powinni pamiętać o nagrodach za dobre zachowanie. Nie musi być to jakaś droga rzecz – wystarczy np. naklejka, lub mała plastikowa figurka. Wtedy dziecko zrozumie, że to za dobre zachowanie jest nagradzane, a za złe musi ponieść karę. Ale nie można zapomnieć o tym, że dziecku trzeba powiedzieć, za co ta nagroda lub kara.
reasumując, myślę, że odpowiedź na pytanie „czy z dziećmi trzeba surowo” powinna brzmieć: surowa, ale mądrze. Według mnie to najlepszy sposób na to, aby wychować dzieci na wartościowe, odpowiedzialne społeczeństwo.