Zagadnienia z pedagogiki resocjalizacyjnej- część 2 (ćwiczenia)

ZAGADNIENIA Z PEDAGOGIKI RESOCJALIZACYJNEJ- część 2 (ćwiczenia)


1.ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRAWNA NIELETNICH W POLSCE
Interpretacja nieletniego.
3 zakresy interpretacji w myśl ustawy:
1)W zakresie zapobiegania lub zwalczania demoralizacji nieletnich – nieletni to osoba do 18 roku życia. Mamy tu do czynienia z osobą gdy nie jest ograniczona dolna granica. Chodzi tu o takie przestępstwa jak: wagarowanie, ucieczki z domu, narkotyki, wszystko to co jest przejawem demoralizacji. Górna granica związana jest z pełnoletnością i ustaniem władzy rodzicielskiej. Osoba taka nie odpowiada za swoje czyny.
2)W zakresie dokonywania przez nieletnich czynów karalnych – nieletnim jest osoba, która ukończyła 13 lat, a nie ukończyła 17 lat – mamy do czynienia z popełnieniem przestępstwa. W 13 – 17 roku życia odpowiada już karnie i można w stosunku do nich zastosować środek wychowawczy lub karny.
3)W zakresie wykonywania środka wychowawczego lub poprawczego nieletni to osoba do 21 roku życia. Jest to umowna granica. Większość środków wychowawczych wiąże się z pełnieniem władzy rodzicielskiej, która kończy się z chwilą uzyskania pełnoletności przez delikwenta – nadzór rodzicielski, rodzina zastępcza.
Do 21 roku życia mogą trwać środki, które wiążą się z izolacją, a także z ukończeniem szkoły.

2.ŚRODKI WYCHOWAWCZE I POPRAWCZE KTÓRE PRZEWIDUJE USTAWA O POSTĘPOWANIU W SPRAWACH NIELETNICH:
rodki te może orzec sąd rodzinny:
*Upomnienie,
*Zobowiązanie nieletniego do określonego postępowania np. naprawienie szkody, przeproszenie poszkodowanego, leczenie odwykowe, zbliżenie się do grupy nieformalnej, podjęcie nauki itp.,
*Nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna,
*Nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, bądź zakładu pracy lub osoby godnej zaufania,
*Nadzór kuratora,
*Skierowanie do ośrodka kuratorskiego,
*Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych,
*Orzeczenie umieszczenia w instytucji powołanej do sprawowania funkcji opiekuńczej, kształcącej zawodowo, zakład wychowawczy lub rodzina zastępcza,
*Umieszczenie w zakładzie poprawczym.

3.ZAKRES OBOWIĄZKÓW KURATORA SĄDOWEGO DLA NIELETNICH
Kurator sądowy sprawuje nadzór nad nieletnimi, którzy:
*popełnili czyn karalny w wieku 13 – 17 lat i orzeczono wobec nich nadzór kuratora,
*w sytuacji warunkowego zawieszenia umieszczenia w zakładzie poprawczym,
*w sytuacji warunkowego przedterminowego zwolnienia z zakładu poprawczego,
*nad nieletnimi zagrożonymi demoralizacją do 18 roku życia. W w/w wypadkach pełni funkcje wychowawcze i resocjalizujące.
W postępowaniu opiekuńczym: sprawowanie nadzoru nad sposobem wykonywania obowiązków przez rodziców, troska o właściwy rozwój dziecka w rodzinie, rozwiązywanie problemów szkolnych, organizowanie pomocy materialnej rodzinie, organizowanie czasu wolnego.

4.OBJAWY I KRYTERIA DO DIAGNOZY NIEDOSTOSOWANIA SPOŁ.
Objawy nieprzystosowania społ.: agresywne zachowanie, autoagresja, przemoc, zaniedbanie się poprzez ubiór, słownictwo, zaburzenia seksualne, prostytucja, gwałty, żebractwo z wyboru, narkomania, alkoholizm, przestępczość, próby samobójcze, notoryczne kłamstwa.

5.TYPOLOGIA ZABURZEŃ PRZYSTOSOWANIA SPOŁ.

6.SKALA NIEDOSTOSOWANIA SPOŁ.JAKO PRZYKŁAD NARZĘDZIA DIAGNOSTYCZNEGO

7.WSPÓŁCZESNE CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE ZACHOWANIOM PRZESTĘPCZYM MŁODZIEŻY:
1)Agresja (teorie agresji: biologiczne-społeczne-kulturowe),
2)Media i wpływ kultury masowej,
3)Demoralizacja i patologie społeczne,
4)Czynniki genetyczne i psychosomatyczne,
5)Grupy rówieśnicze i zjawiska negatywne w szkole,
6)Warunki ekonomiczne i wzrost nowoczesnych technologii,
7)Rodzina a zachowania przestępcze młodzieży (wg D.P.Farringtona), próba zrozumienia problemu: badania wykazały, że osoby, które angażowały się w działalność przestępczą, często w latach kształtujących ich osobowość byli narażeni na przebywanie w dysfunkcyjnej lub niestabilnej rodzinie.

8.HOMOSEKSUALIZM JAKO ZJAWISKO WYMAGAJĄCE SZCZEGÓLNEJ UWAGI OD PEDAGOGÓW Homoseksualizm
- czyli orientacja zachowań seksualnych i uczuć na osobę tej samej płci, występuje we wszystkich krajach, epokach historycznych i kulturach, wzbudzając wiele kontrowersji.
Są kultury (zwłaszcza Zachodnie i Środkowo Europejskie), które społecznie piętnują takie zachowania, ale są też kultury, w których związki homoseksualne są społecznie uznawane, a nawet wręcz promowane.
Termin ten zaczął obowiązywać od lat 60-tych XIX w. Wg M.Foucaut pojęcie „homoseksualizmu” nie istniała do XVIII w. Do tego czasu w krajach europejskich mówiono o „sodomii”, jako związku: - kobiety z mężczyzną, - mężczyzny ze zwierzęciem, - mężczyzny z mężczyzną. Karany był zazwyczaj karą śmierci i piętnowany przez Kościół Katolicki. Do tego czasu traktowano homoseksualistów w kategoriach grzechu, później dopiero zaliczani zostali do zaburzeń psychiatrycznych lub dewiacji społecznych (perwersji). Jeszcze w XX w. homoseksualizm był przestępstwem kryminalnym.

9.PEDOFILIA JAKO ZAGROŻENIE W ŚRODOWISKU SPOŁ.
Pedofilia
- przestępstwo seksualne charakteryzujące się ujawnieniem skłonności do zaspokajania pragnień erotycznych z udziałem dzieci. Pedofilia znana była już w czasach starożytnych, chociaż nie rozpatrywano jej kategoriach naruszania porządku społecznego, czy prawa.
W starożytnej Grecji pedofilia – podobnie jak homoseksualizm- była akceptowana a nawet zalecana.
W nowszej historii też mamy do czynienia z przypadkami stosunków seksualnych pomiędzy dorosłymi a nieletnimi zwłaszcza w przypadku wczesnych małżeństw – szczególnie u arystokracji (np. Królowa Jadwiga została poślubiona w wieku 12 lat). Zawieranie małżeństw z dziećmi powszechne było również wśród hindusów i muzułmanów, a dobrze postrzeganym wiekiem panny młodej był wiek 9-13 lat.
W Japonii istniały domy publiczne, w których w charakterze prostytutek występowały tylko dzieci. Przechodziły one odpowiednie dokształcanie prowadzone przez wtajemniczony personel.

10.ZAGROŻENIA ZE STRONY ORGANIZACJI LUBUJĄCYCH NA RZECZ TZW.”DOBREJ PEDOFILII”
Na całym „cywilizowanym” świecie znani są „boyloversi”, czyli amatorzy chłopców. Ich „guru” to dr Edward Brongersm. Ten holenderski prawnik przez lata był przewodniczącym Komitetu Prawa w Senacie Holandii. W sprawowaniu funkcji nie przeszkadzał nikomu fakt, iż wcześniej odsiedział wyrok za seksualny kontakt z szesnastoletnim chłopcem - za przyzwoleniem. W 1979 roku założył Fundację Brongersmy w celu badania seksualności dzieci i młodzieży. Zwolennicy Brongersmana hołdujący tak zwanej dobrej pedofilii, zakładają na całym świecie strony internetowe. Polska strona, której nie mamy zamiaru nawet przytaczać, naliczyła już prawie trzy miliony wejść, co świadczy nie tylko o ciekawości internatów, ale o potencjale środowiska, które z się identyfikuje. Jedyne, co odróżnia boylowersów od ordynarnej pedofilii, to brak przyzwolenia (przynajmniej teoretycznie) na seks z małoletnim bez jego zgody. Boylowersi próbują nie rzadko wchodzić w rolę ojca. To potrzeba bliskości występuje u wielu dzieci i młodych ludzi. Żerują na niej pedofile, którzy zamiast ciepła i miłości dają nieuporządkowaną cielesność, którą normalni ludzie przez lata nazywali po imieniu świństwem.

11.WIĘZIENIA WZORCOWE W POLSCE, STANDARDY
Nowoczesny system więziennictwa zaczął się wykształcać po odzyskaniu niepodległości. Pierwszy akt prawny który regulował powstanie i funkcjonowanie zakładów karnych to Dekret Naczelnika Państwa z 1919r. Reformatorski był akt z 1928r.
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej w sprawach więziennictwa obejmował:Ujednolicenie organizacji zakładów karnych, Wprowadzenie systemu progresywnego, Wprowadzenie zasady segregacji więźniów i adekwatnego ich rozmieszczenia, Wprowadzenie obowiązku pracy, nauki, przywileju posługi duszpasterskiej i zasady utrzymywania kontaktów ze środowiskiem rodzinnym Kodeks Karny z 1932r. wprowadził typologię więzień. Wprowadzono precyzyjny podział więzień.
Do 1956r. Więzienia były w gestii Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Po roku 1956 więzienia podporządkowano Ministerstwu Sprawiedliwości. W 1958r. W więzieniach utworzono działy penitencjalne, które organizowały pracę, naukę, działalność kulturalno – oświatową i sportową.

12.RODZAJE I CHARAKTERYSTYKA ZAKŁADÓW KARNYCH
Rodzaje zakładów karnych od 1998 roku:
-Zakład typu zamkniętego- cele mieszkalne mogą być otwarte w porze dziennej w określonym czasie, skazani mogą być zatrudnieni poza zakładem karnym tylko w pełnym systemie konwojowania. Skazani mają prawo korzystania z zajęć kulturalno – oświatowych i sportowych oraz nauczania wyłącznie na terenie zakładu. Ruch skazanych po terenie zakładu odbywa się w sposób zorganizowany i pod dozorem. Skazani maja prawo korzystania z własnej bielizny i odzieży o ile zgodę wyrazi dyrektor. Mogą korzystać z dwóch widzeń w miesiącu. Dyrektor może zgodzić się na skumulowanie tych widzeń mają prawo do korespondencji, która jest kontrolowana.,
-Zakład typu półotwartego-cele otwarte w ciągu dnia, w ciągu nocy mogą być zamknięte. Mogą być zatrudnieni poza zakładem w systemie zmniejszonego konwojowania. Mogą korzystać z zajęć kulturalno – oświatowych i kształcenia poza zakładem karnym. Skazani mogą poruszać się po terenie zakładu w czasie i miejscach ustalonych porządkiem wewnętrznym. Mogą korzystać z własnej bielizny, odzieży i obuwia. Przysługują im widzenia nie podlegające dozorowi. Można im udzielać przepustek, nie częściej jednak niż co 2 miesiące i łączny czas 14 dni w roku. Widzenia 3 razy w miesiącu i można je kumulować. Korespondencja i rozmowy telefoniczne mogą być kontrolowane, ale nie muszą.,
-Zakład typu otwartego- cele są otwarte całą dobę. Zatrudniani są poza zakładem karnym bez konwojenta na pojedynczych stanowiskach. Z zajęć kulturalno – oświatowych, sportowych i nauki mogą korzystać poza zakładem karnym. Mogą poruszać się w zakładzie w czasie ustalonym wewnętrznie, mogą otrzymywać z depozytu pieniądze pozostające do ich dyspozycji. Mogą nosić własną odzież, bieliznę i obuwie. Można udzielać mu przepustek nie częściej niż 1 raz w miesiącu i nie dłużej niż 28 dni w roku. Nieograniczona liczba widzeń. Można przygotowywać dodatkowe posiłki we własnym zakresie. Korespondencja i rozmowy telefoniczne nie kontrolowane.
Różnią się stopniem zabezpieczenia, izolacji skazanego, obowiązków i uprawnień.

13.ZAKŁAD POPRAWCZY, ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
Zakłady poprawcze są najsurowszym środkiem stosowanym wobec nieletnich. Decyzja sądu o umieszczeniu nieletniego w zakładzie poprawczym na-stępuje wówczas, gdy zastosowane uprzednio środki wychowawcze nie spowodowały oczekiwanych zmian w zachowaniu i postawach lub też ze względu na wysoki stopień demoralizacji zachodzi przypuszczenie, że inne łagodniejsze środki mogą okazać się zawodne. Do zakładu poprawczego kierowani są nieletni w wieku 13-17 lat. Natomiast w zakładzie mogą przebywać do 21 roku życia, jeśli po ukończeniu 17 lat nie zastosowano wobec nich środka karnego w postaci umieszczenia w zakładzie karnym.
Według Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w skład zakładu wchodzą:
-internat,
-szkoła (szkoły),
-warsztaty szkolne (gospodarstwo pomocnicze),
-zespół diagnostyczno-korekcyjny,
-inne działy zapewniające realizację zadań zakładu.

14.SCHRONISKO DLA NIELETNICH, ZADANIA I CELE
Jest instytucją diagnostyczną, zbierającą pełny zakres informacji o nieletnich. Kierowani są tam nieletni od 13 do 18 roku życia. Podstawą skierowania jest decyzja sądu i sędziego rodzinnego lub prokuratora. Zwolnienie ze schroniska następuje na podstawie organu, który nieletniego tam kierował. Ustawowy czas pobytu nie powinien przekraczać 3 miesięcy. Jeżeli są wskazania żeby nieletni nie przebywał w swoim środowisku rówieśniczym. Podstawowe zadania Schroniska dla nieletnich: Zapewnienie pozostającego w schronisku nieletniego do dyspozycji organu, który go tam skierował, Zapobieganie działalności, która mogłaby utrudniać prowadzenie przez sąd sprawy nieletniego.

15.FUNKCJE POLICYJNEJ IZBY DZIECKA
Policyjna Izba Dziecka to instytucja diagnostyczna, ale przyjmująca całkowitą opiekę nad dzieckiem. Maksymalny czas pobytu w Izbie wynosi 48 godzin.
Zadania Policyjnej Izby Dziecka:
-Potwierdzenie lub ustalenie tożsamości.
-Zebranie niezbędnych informacji o środowisku rodzinnym nieletniego.
-Obserwacja pedagogiczna w czasie pobytu w Policyjnej Izbie Dziecka.
O zatrzymaniu nieletniego informuje się:
-Rodziców bądź prawnych opiekunów.
-Jednostkę policji, która działa na terenie zamieszkania nieletniego,
-Sąd rodzinny i prokuratura – jeżeli pojawi się przestępstwo,
-Władze oświatowe.

16.POGOTOWIE OPIEKUŃCZE
Pogotowie opiekuńcze jest placówką opiekuńczo-wychowawczą o charakterze diagnostyczno- kwalifikacyjno-rozdzielczym, przeznaczonym dla dzieci w wieku od 3 do 18 roku życia, wymagających zapewnienia im całkowitej opieki. Zadania pogotowia opiekuńczego: - zapewnienie doraźnej i okresowej opieki dzieciom opuszczonym i osieroconym bądź wymagającym odizolowania od dotychczasowego środowiska, - organizowanie odpowiedniej działalności kompensacyjno-terapeutycznej i resocjalizacyjnej, - zapewnienie każdemu dziecku warunków do wypełnienia obowiązku szkolnego, aby w miarę możliwości mogło kontynuować naukę w szkole, - opracowanie diagnozy pedagogicznej i lekarskiej oraz wskazań wychowawczych i dydaktycznych, - kwalifikowanie dzieci do rodzin zastępczych i adopcyjnych oraz kwalifikowanie dzieci do odpowiednich placówek wychowawczo-opiekuńczych. Pogotowie opiekuńcze jest miejscem gdzie dziecko nie powinno przebywać dłużej niż 3 miesiące.