Dokonałem wyboru sentencji:
„Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu, dobrze widzi się tylko sercem”
Tą samą myśl przewodnią zawarł inny autor w wierszu:
„Nie piękno zdobi człowieka
lecz jego trud i praca.(…)”
(Z mojego pamiętnika)
Przytoczony wyżej, tekst w podobny sposób jak sentencja, przedstawia wartość człowieka. Wykazuje, że: piękno, uroda, pieniądze są widoczne tylko dla oczu i mogą zafałszować obraz człowieka, nie pokazując, jaki on jest naprawdę.
Wartość człowieka powinno się oceniać patrząc na jego wnętrze duchowe. To, co ma w sercu i duszy. Jak postępuje, jaki jest jego stosunek do Boga, ludzi, zwierząt, środowiska, w którym żyje. Ważne jest również to, czy żyje w zgodzie wewnętrznej z samym sobą. Człowieka poznajemy lepiej, gdy z nim przebywamy. Ale jest to bardzo trudne – a jak bardzo, można sądzić po jednym z polskich porzekadeł:
„By poznać człowieka, trzeba z nim zjeść beczkę soli”
Ile czasu potrzebuje człowiek, aby zjeść beczkę soli? Tak dużej ilości nie da się zjeść przecież w ciągu dnia, miesiąca, ani nawet roku. Oznacza to, że człowiek jest bardzo skomplikowany psychicznie. Dlatego bardzo trudno go poznać.
Należy pamiętać, że nic, co człowiek posiada, czym jest przyozdobiony nie jest świadectwem jego wartości. Nie świadczy o tym, czy jest on dobry lub zły, czy można mu zaufać czy nie - i nie wiadomo jak się zachowa, gdy zaprosimy go do domu? Czy będzie uczciwy, czy okaże się złodziejem?!
Krótka sentencja z „Małego Księcia” Exupery’ego i przytoczone inne fragmenty zawierają tę samą myśl przewodnią. Przestrzegają nas, że powinniśmy być ostrożni w ocenie ludzi. Obserwacje zachowań mogą być trochę pomocne w ocenie wartości człowieka i jego bogactwa wewnętrznego - bo w niej znajdują swe odbicie najważniejsze myśli, uczucia i pragnienia. Chociaż do końca nigdy nie jest to możliwe.