Rodzaje wiatrów

Wiatry stałe

Pasat - stały wiatr morski o umiarkowanej sile (3~4B), wiejący w strefie równikowej między 35 szerokości północnej i 35 szerokości południowej ze wschodu na zachód; w epoce żaglowców miał duże znaczenie. Na półkuli północnej kierunek pasatu jest NE, na południowej SE (zgodnie z działaniem siły Coriolisa). Powstają wskutek cyrkulacji powietrza wywołanej silniejszym nasłonecznieniem strefy równikowej w porównaniu z obszarami dalszymi tworząc Międzyzwrotnikową Strefę. Rozgrzane nad równikiem powietrze odpływa górą w kierunku biegunów (antypasat), a na jego miejsce napływa dołem powietrze zimne od strony biegunów.

Wiatry sezonowe (okresowe)

Monsun, (z grec. zmienny) układ wiatrów, które zmieniają swój kierunek na przeciwny w zależności od pory roku.
Rozróżnia się: monsun letni (morski) z pogodą deszczową, związaną z niskim ciśnieniem nad lądem i wysokim nad morzem, oraz monsun zimowy (lądowy) z pogodą suchą, spowodowaną wysokim ciśnieniem nad lądem i niskim nad morzem.

Wiatry lokalne

Bryza - wiatr wiejący na wybrzeżu morskim. Zmiany kierunku wiatru, występujące w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w nagrzewaniu się lądu i morza. W dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się, a na jego miejsce pojawia się chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (bryza morska) wieje znad morza na ląd. Natomiast w nocy woda oddaje szybciej ciepło niż ląd. Zjawisko powtarza się, ale wiatr wieje w przeciwnym kierunku. Bryza nocna (bryza lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Zasięg bryzy to ok. 20-30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg ten jest wyraźnie mniejszy
i uzależniony od charakteru powierzchni.

Fen (z niem. Fhn) – ciepły, suchy i porywisty wiatr opadający z wierzchołków pasma górskiego ku dolinom.Wiatry tego typu mogą spowodować znaczne podniesienie temperatury nawet o 20 w ciągu kilku minut, jak to się niekiedy zdarza w Stanach Zjednoczonych. Związane są z nim niezwykle czyste i przejrzyste powietrze oraz chmury o soczewkowatym kształcie Nagłe porywy wiatrów fenowych przynoszą szkody w gospodarstwach ludzi, a także w leśnictwie Ponadto z wiatrami tego typu związana jest niekorzystna sytuacja biometeorologiczna, w czasie ich wiania obserwuje się pogorszenie samopoczucia, wzrost podenerwowania i agresji, a także wzrost liczby samobójstw.

Nazwy regionalne fenu:
- wiatr halny – Tatry
- chinook – Góry Skaliste
- fhn – Alpy
- puelche – Chile (Andy)
- zonda – Argentyna (Andy)
- austrul – Karpaty Rumuńskie
W wysokich górach zjawiskiem wywołanym fenem jest inwersja opadów.

Wiatr dolinny (dzienny) i wiatr górski (nocny) – wiatry lokalne powstające w górach, zmieniające w ciągu doby swój kierunek. Wiatr dolinny to ciepła masa powietrza przemieszczająca się ku górze z nagrzanych w ciągu dnia dolin. Wiatr górski wieje w nocy ku dolinie.

Wiatr dolinny (dzienny) i wiatr górski (nocny) – wiatry lokalne powstające w górach, zmieniające w ciągu doby swój kierunek. Wiatr dolinny to ciepła masa powietrza przemieszczająca się ku górze z nagrzanych w ciągu dnia dolin. Wiatr górski wieje w nocy ku dolinie.

Wiatry pustynne

Harmattan (z języka tiwi; harmatan) – silny, północno-wschodni wiatr wiejący w porze suchej znad Sahary na wybrzeże Zatoki Gwinejskiej, a także na zachodnie wybrzeże Afryki Północnej. Suchy i gorący wiatr pasatowy przynoszący znaczny spadek względnej wilgotności powietrza nawet do 1%.

Samum (z arab. samma = 'truć'), chamsin, hamsin - gwałtowny, suchy i gorący południowy wiatr wiejący na pustyniach Afryki Północnej i Półwyspu Arabskiego oraz w ich sąsiedztwie. Samumy wywołują burze pyłowe i piaskowe. Występują najczęściej w okresie od kwietnia do czerwca