"Fircyk w zalotach".

Franciszek Ksawery Mikołaj Zabłocki urodził się 2stycznia 1752 roku. Nie udało się dotąd ustalić ani miejsca urodzenia Franciszka, ani nawet dzielnicy Rzeczy pospolitej, z której wywodziła się rodzina przyszłego komedio-pisarza.

Powodowany chęcią podziękowania Stanisławowi Augustowi za zaszczytne wyróżnienie, Zabłocki napisał Fircyka w zalotach ofiarując go królowi. Premiera Fircyka odbyła się 16 czerwca 1781 roku, prawdopodobnie, w obecności monarchy i całego dworu. Fircyk ostatecznie ugruntował literalną pozycję Zabłockiego. Powodzenie tej komedii sprawiło, że poświęcił się twórczości dramatycznej i w ciągu kilkunastu lat napisał 50 dram, komedii i oper.

Pierwszą widoczną cechą Fircyka jest jego bogate tło obyczajowe. Z rozmowy dwóch służących w pierwszej scenie możemy szczegółowo dowiedzieć się o zwyczajach wszystkich postaci komedii.

Czytając stajemy się świadkami porannej toalety gospodarza. Stroje postaci są szczegółowo opisane. Możemy dowiedzieć się o kontaktach we Lwowie, o stosunkach panujących w domach magnatów. Zabłocki był znakomitym obserwatorem życia i obyczajów. Potrafił swoje obserwacje sformułować w sposób dowcipny, Np. Fragment Pustaka, który opowiada o swoim panu: „Wielki brutal, złośliwszy nad Smoki i zmiej, gdy gada, a gdy macha, zaraz bije...”. „ Natura dobra w nim i szczera, Zacina prawda, panicz trochę na szulera, Kocha młode kobietki, lubi winko stare... Lecz wreszcie każdy człowiek ma swoją przywarę...”

W Fircyku świat przedstawiany pogodnie lecz ten wesoły i błyskotliwy obraz jest nie wgidelizowany. Jest przedstawiony z przymrużeniem oka, niezupełnie serio.

Miejscem akcji komedii jest salon itrysta. Właśnie w tym salonie rozgrywają się intrygi.Tu spotykają się wszystkie postacie. Fircyk jest jakby beztroskim i lekkomyślnym. Lecz ma w sobie dużo inteligencji. Jest dowcipnym i irnicznym. Świstak o nim mówi: “ Ujrzysz i mego pana i jak się nadstawia, Jak puszy, jak pstry cały, gdyby ogon pawia. Olśniesz, bracie, gdy spojrzysz na jego błyskotki...”.

Podstolina chce się pokazać kimś innym, niż jest naprawdę. Udaje surową, kobietę, ale zdradzają ją gesty i spojrzenia. Jest młodą kobietą która lubi zabawę i kocha młodego wietrznika.

Aryst udaje filozofa. Naprawdę jest niespokojnym, porywczym, podejżliwym oraz nieraz zazdrosnym o swoją żonę. Oto co o nim mówi Fircyk: “Mójże ty filozofie, mój ostry cyniku! Dobry sylogizm w szkole, lecz nie przy stoliku. Schowaj się z morałami, nie prosiłem o nie...”.

Klarysa w swojej grzecznej postaci ukrywa skłonność do intryg. Jest bezpośrednią przyczyną skłócenia Podstoliny z Fircykiem.
Pustak jest chytrym. Lecz na nim skupia się złość gospodarza. Przez niego wypowiadane są najzłośliwsze słowa krytyki.
Wszystkie postacie łączy wspólna cecha: jest to radosny stosunek do świata, pragnienie zabawy i przyjemności.

Fircyk jest napisany prostym językiem. Prawie całkowicie zrozumiałym dla dzisiejszego czytelnika po 180 lat od czasu jego powstania, różnorodność środków pisarskich ożywia i upiększa komedię.