Udowodnij, ze "Antygona" jest dramatem antycznym

Początek tragedii związany jest z kultem Dionizosa, boga winnej latorośli. Co roku odbywały się uroczystości, w trakcie których wykonywaną chóralną pieśń zwaną dytyrambem. Początkowo ją improwizowano, ale pomiędzy VII a VI w.p.n.e. odziani w koźle skóry pasterze śpiewali już utwory układane specjalnie na ten cel przez poetów. Wówczas powstało pojęcie "tragedia" ("tragos"- kozioł i "oide"- pieśń). Następnie przeciwstawiono chórowi "odpowiadacza"- pierwszego aktora. Grecki tragediopisarz Ajschylos wprowadził drugiego aktora, a Sofokles-trzeciego.

"Antygona" jest jedną z tragedii antycznych napisanych na uroczystość ku czci boga Dionizosa, co postaram się udowodnić poniższymi argumentami.

Akcja w "Antygonie" tworzy ciąg wydarzeń połączonych ścisłymi związkami przyczynowo- skutkowymi układającymi się w kolejne fazy:
- wprowadzenie (prolog)
- zawiązanie akcji (parodos)
- rozwinięcie (epeisodion II, III, IV)
- katastrofa i rozwinięcie akcji (eksodos)

Wyżej wymienione części stanowią stałą kompozycję budowy dramatu antycznego.

W "Antygonie" zachowana jest również zasada trzech jedności, czyli klasycystyczna reguła jedności czasu, miejsca i akcji w dramacie. Akcja ogranicza się do 24 godzin, odbywa się w jednym miejscu, czyli przed pałacem królewskim w Tebach i skupia się wokół jednego wydarzenia jakim jest śmierć głównej bohaterki. Zachowana jest także zasada decorum zapewniająca, że w utworze panuje jedność nastroju (powaga i wzniosłość) oraz jedność stylu (brak indywidualizacji językowej - styl retoryczny).

Istotą utworu "Antygony" jest obecność konfliktu tragicznego (pomiędzy ustanowionym przez człowieka prawem państwowym, reprezentowanym przez Kreona, a prawem boskim, na które powołuje się Antygona) oraz fatum (siły, która sprawia, że bohaterowie muszą znaleźć się w sytuacji tragicznej). Występuje w nim również wina tragiczna głównej bohaterki, Antygony, która narusza królewski zakaz, ale pragnie uszanować prawa boskie oraz wina Kreona, wydającego bezwzględny rozkaz będąc jednocześnie przekonanym, że ma obowiązek ukarać zdrajcę ojczyzny i że zgodne jest to z wolą bogów. W tragedii tej występuje też ironia tragiczna, która polega na nieudolności władcy Teb. Wszelkie działania Kreona przynoszą skutki sprzeczne z jego zamiarami; im bardziej stara się wykonywać obowiązki władcy, tym szybciej zmierza ku nieuchronnej katastrofie.

Następną cechą tragedii antycznej są charakterystyczni bohaterowie. Po pierwsze - pochodzą z najszlachetniejszych rodów, zajmują wysoką pozycję społeczną (Kreon, Antygona, Ismena, Hajmon, Eurdyka to rodzina królewska). Są oni także szlachetni: Kreon myśli przede wszystkim o interesie państwa, jest sprawiedliwy-"A gdyby wyżej nad dobro publiczne kazał zysk przyjaciół, za nic bym go ważył (...)", z kolei Antygona cechuje wielka odwaga i determinacja w obronie wyznawanych wartości "(...) ja brata pogrzebię sama, potem zginę z chlubą". Bohaterom tym nieobce są też wady i słabości czyniące ich bliskimi człowiekowi. Uwidacznia to Kreon, odrzucając racje innych oraz Antygona, gdy jest okrutna wobec siostry "ach daj mi spokój, o siebie się troskaj", a skazana na śmierć żałuje, że musi umrzeć- "kroczę już, biedna, ku śmiertelnej toni. Wnet nie ujrzę ni słońca promienia. Nikt łzy nad moją dolą nie uroni."

"Antygona" jest dramatem tak napisanym, aby nie zwierał scen zbiorowych. Występuje w nim ograniczona do trzech (oprócz chóru) liczba aktorów na scenie. W treści utworu uwzględniono istotną dla tragedii antycznej obecności chóru. Jest on stale obecny na scenie i pełni istotne funkcje: informuje o wcześniejszych wydarzeniach (parodos), wyjaśnia sens wszystkiego, co się dzieje na scenie (stasimon I, eksodos), ocenia postępowanie bohaterów (stasimon II), bierze udział w akcji (epeisodion V)

Na podstawie wyżej zaprezentowanych przez mnie spostrzeżeń myślę, iż uwodniłam, że "Antygona" Sofoklesa posiada wszystkie niezbędne cechy pozwalające zaliczyć ją do dramatu antycznego.