Leganda o św. Aleksym- charakterystyka dzieła.

„Legenda o św. Aleksym” powstała na przełomie V i VI w w Syrii. Później została przetłumaczona na łacinę, a w XV w powstała polska przeróbka tekstu łacińskiego. Legenda należy do hagiografii- dział piśmiennictwa, który obejmuje żywoty świętych. Legenda hagiograficzna- (żywot)- opowieść o życiu i śmierci świętego obfitująca w cudowne wydarzenia opartych na przekazach historycznych lub relacjach z Biblii.
Autor zwraca się do Boga, żeby pomógł mu opowiedzieć historię świętego który go kochał. Również zwraca się do słuchaczy. W Rzymie panował książę Eufanian, miał żonę o imieniu Aglias. Narodził się im syn Aleksy. Autor sugeruje że bohater powołany był do służby Bogu. Gdy miał 24 lata ojciec powiedział aby syn ożenił się z królewną Faminą. Ślubu udzielił im papież. W noc poślubną Aleksy opuścił żonę. Wziął ze sobą majątek i wypłynął statkiem. Oddał wszystko biednym a sam zamieszkał pod kościołem. Nikt nie wiedział o jego książęcym pochodzeniu. Zawsze wstawał rano i leżał pod progiem kościoła chwaląc Boga. Pewnego dnia stał się cud. Z obrazu który wisiał pod ołtarzem zeszła Matka Boska i powiedziała do klucznika „Wstań otwórz drzwi i wpuść tego człowieka do środka”. Działo się to dosyć często i dowiedzieli się o tym ludzie. Przez to uważali Aleksego za świętego. Jednak on nie chciał sławy i wygrał się do miasta Taus w Syrii, lecz statek zboczył z kursu i zaniósł Aleksego do Rzymu. Leżał pod schodami swojego ojca przez 16 lat. Służący wylewali na niego pomyje. Robił to wszystko dla Boga. Gdy już miał umierać napisał list w którym opisał wszystkie swoje męki. Po jego śmierci wszystkie dzwony w Rzymie zaczęły dzwonić. Małe dziecko powiedziało ludziom że zmarł syn króla. Kiedy ktoś chory znalazł się w pobliżu Aleksego został uzdrowiony. Chcieli mu odebrać list który trzymał w ręce ale nie mogli. Zrobiła to dopiero jego żona i wtedy dopiero wyszło na jaw że był to Aleksy.
Asceta- człowiek żyjący w ascezie.
Asceza- dobrowolne wyrzeknięcie się przyjemności życiowych, życie wstrzemięźliwe, umartwianie się w celu uzyskania wewnętrznej doskonałości lub zbawieniu duszy.
Dowody ascezy św. Aleksego:
- wyrzekł się majątku i tytułu
- już za życia zrezygnował z zaszczytu bycia świętym
- pozwolił poniżać się
Argumenty które przekonują o świętości Aleksego (cuda za jego życia i po śmierci):
- zejście Matki Boskiej z obrazu w kościele
- bicie dzwonów w Rzymie po jego śmierci
- list którego nikt nie mógł wyjąć z jego dłoni
- jego zapach uzdrawiał ludzi.