Ignacy Krasicki - biografia

Ignacy Krasicki urodził się w ziemi sanockiej w 1735 roku. Pochodził z podupadłej rodziny magnackiej. Rodzice wybrali więc dla niego drogę kariery duchownej, na której w ówczesnych warunkach najprędzej mógł zdobyć wysokie stanowisko. Nauki szkolne pobierał w Kolegium Jezuickim we Lwowie. Przez pewien czas przebywał za granicą, w Rzymie. Wyróżniając się zdolnościami i zaletami towarzyskimi. Krasicki wcześnie zdobywa godności duchowne i świeckie. Jest kapelanem króla Stanisława Augusta, później zajmuje stanowisko prezesa trybunału małopolskiego, w trzydziestym pierwszym roku życia jest już mianowany biskupem warmińskim.

Zainteresowania i zamiłowania Krasickiego sprawiły, że wcześnie rozpoczął twórczość literacką i tej twórczości głównie się dawał.

Twórczość jego niezwykle bogata i rozmaita odznaczała się głęboką, mądrą treścią i piękną formą. Nie było niemal rodzaju literackiego, którego by nie uprawiał. Pisał artykuły dziennikarskie, felietony, rozprawki moralizatorskie, małe powiastki i duże powieści, komedie, bajki, satyry, poematy, listy poetyckie i drobne wiersze.

Cała twórczość Krasickiego była przepojona twórczymi poglądami wieku Oświecenia, głębokim przekonaniem o decydującej roli oświaty i nauki. Starał się też Krasicki w swojej twórczości oświecać i uczyć społeczeństwo polskie. Służył wytrwale postępowi, był nieprzejednanym wrogiem zacofania, ciemnoty, fanatyzmu. Umiejętnie i z pasją zwalczał i ośmieszał wiekowe przesądy i przejawy upadku moralnego we współczesnym mu społeczeństwie. Uczucia patriotyczne poety znalazły wyraz w pięknym krótkim wierszu pt.
"Hymn do miłości ojczyzny."

Artyzm Krasickiego przejawił się w mistrzostwie stylu, odznaczającym się jasnością, prostotą, lekkością, swobodą, starannym doborem wyrazów, logicznością i zwartością budowy zda. Najpełniejszy wyraz znalazł artyzm Krasickiego w bajkach o charakterze satyrycznym, zjednując mu miano najznakomitszego bajkopisarza polskiego. W bajkach ośmiesza poeta ujemne strony życia, najpospolitsze wady ludzkie: głupotę, zarozumialstwo, pychę, egoizm, panowanie siły przed prawem, wyzyskiwanie słabszych. Jego zbiory bajek: "Bajki i przypowieści" i "Bajki nowe" są najwymowniejszym świadectwem mistrzowskiego użycia słowa.

Na wyżyny wielkiego artyzmu wzniósł się również talent Krasickiego w jego satyrach. Zwalcza w nich Krasicki zarówno błędy wynikające z zacofania ówczesnej szlachty, z jej ciemnoty, zabobonów, bigoterii, jak i snobizmu - ujemnych przejawów powierzchownie przyswajalnej kultury francuskiej.

Do ważniejszych utworów Krasickiego, poza bajkami i satyrami, należą: "Myszeida" - żartobliwy poemat o wojnie między myszami i kotami, "Monachomachia" i "Antymonachomachia" - poematy ośmieszające zacofanie, nieuctwo, obżarstwo i pijaństwo panujące w ówczesnych klasztorach, oraz dwie powieści nauczająco - wychowawcze - "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki" i "Pan Podstoli".

Ignacy Krasicki był najwybitniejszym pisarzem polskim XVIII wieku, a zarazem najcharakterystyczniejszym przedstawicielem piśmiennictwa polskiego okresu Oświecenia, był też jednym z najznakomitszych stylistów w całej naszej literaturze.