Pedagogika w pielęgniarstwie (w skrócie:) )

Działania pedagogiczne w pielęgniarstwie rozumiane są w dwóch aspektach:
1) działania i zadania realizowane w odniesieniu do pacjenta i osób z jego najbliższego otoczenia – funkcja wychowawcza,
2) działania i zadania realizowane na rzecz grupy zawodowej poprzez aktywny udział w kształceniu i doskonaleniu pielęgniarek oraz uczniów i studentów kierunków pielęgniarskich, także wymiana własnych doświadczeń zawodowych pomiędzy pielęgniarkami – funkcja kształcąca.
Zadania pielęgniarki w odniesieniu do pacjenta wynikają z istoty zawodowego pielęgnowania, które definiowane jest wg CEM jako: „profesjonalne pomaganie i towarzyszenie pojedynczemu człowiekowi lub grupie ludzi w zdrowiu i w chorobie oraz kształtowanie umiejętności do samoopieki i samopielęgnowania w celu utrzymania komfortu życia codziennego w zdrowiu i w życiu z chorobą.”

Szczegółowe zadania to:
 kształtowanie u podopiecznych poczucia odpowiedzialności za swoje zdrowie (wpływanie na przekonania, system wartości, na emocje i uczucia),
 przygotowanie podopiecznego do podejmowania i realizowania działań prozdrowotnych w odniesieniu do siebie i środowiska,
 przygotowanie pacjenta do współpracy w procesie pielęgnowania (wyjaśnianie zaleceń, uczenie zachowań, których przestrzeganie jest istotne dla osiągnięcia celów opieki,
 przygotowanie pacjenta do samoopieki, np. poprzez uświadomienie mu konieczności systematycznego uczenia się sposobów utrzymania zdrowia, jego wzmacniania, kształtowania umiejętności niezbędnych do życia z chorobą lub niepełnosprawnością.
Tak jak już wcześniej było wspomniane działania wychowawcze nie dotyczą jedynie pacjenta, ale także osób z jego najbliższego otoczenia. Celem tych działań może być przygotowanie do racjonalnej pomocy i współpracy w opiece nad pacjentem przebywającym w szpitalu, a także do realizowania nieprofesjonalnej opieki w warunkach domowych.
Jednakże, aby rozpocząć ww. działania wobec podopiecznego lub/i jego rodziny należy w pierwszej kolejności ocenić jego stan, przede wszystkim jego postawy wobec zdrowia i wiedzę dotyczącą profilaktyki zdrowotnej.
Bardzo ważne jest dostosowanie odpowiednich działań do wieku i możliwości intelektualnych podopiecznego (dzieci, ludzie starsi, upośledzeni umysłowo). Jest to jeden z warunków zindywidualizowanego procesu nauczania