Projekt komunikacji niewerbalnej

1. Wprowadzenie.
1.1 Powstanie i rozwój komunikacji niewerbalnej.
1.2 Czym jest komunikacja niewerbalna?

2. Znaki i wypowiedzi komunikacji niewerbalnej.
2.1 Charakterystyka gestów i mimiki.
2.2 Znaczenie gestów i mimiki.
2.3 Podstawowe formy ludzkiego ruchu.

3. Demonstrowanie autorytetu i prawa do władzy.
3.1 Terytorium i przestrzeń osobista.
3.2 Prawo własności.

4. Sposoby zachowywania się.
4.1 Technika własnej prezentacji.
4.2 Znaczenie mowy ciała w dialogu.
4.3 Posługiwanie się mową ciała i innymi znakami niewerbalnymi.

Komunikacja niewerbalna jest to komunikacja nieposługująca się słowami lub używająca słów do przenoszenia szerszego znaczenia niż słownikowe. Często polega ona na wyrazie twarzy, ruchach ciała, kontakcie fizycznym, gestach i intonacji. Jedno z badań wykazało, że aż 55% treści informacji przekazywane jest przez wyraz twarzy i postawę, a 38% przez ton i modulację głosu. Same słowa wyjaśniały zaledwie 7% treści przekazywanych wiadomości. Komunikacja niewerbalna jest potężna, lecz mało docenianą formą komunikacji w organizacjach. Badania pozwoliły zidentyfikować trzy rodzaje komunikacji niewerbalnej: obrazowość języka, sceneria i układ ciała. W kontekście komunikacji obrazowość zależy od rodzaju słów, jakich używają ludzie. Takie określenia jak „do diabła z torpedami, cała naprzód” i „Mimo że jest pewne potencjalne ryzyko, powinniśmy dalej działać po tej linii” przenoszą to samo znaczenie. Jednakże osoba, która używa pierwszego, obrazowego właśnie, określenia może być postrzegana jako oryginał, mężny bohater, indywidualista albo bezwzględny i szalony awanturnik. Osoba używająca drugiego określenia może być opisywana jako ktoś agresywny, pilny albo myślący. Krótko mówiąc, nasz dobór słownictwa przynosi dużo więcej niż tylko damo znaczenie słów.

Sceneria komunikacji, która obejmuje granice i znajomość miejscowego gruntu, również odgrywa ważną rolę w komunikacji niewerbalnej. Wielkość i położenie biurka, rodzaj mebli i dostępność osoby w biurze przenoszą użyteczne informacje.

Trzecią formą komunikacji niewerbalnej (ale nie mniej istotną) jest język ciała. Duże znaczenie ma odległość, w jakiej stoimy od rozmówcy. W Stanach Zjednoczonych, jeśli ktoś stoi bardzo blisko rozmówcy, jest to oznaka złości lub agresji. Anglicy i Niemcy przywykli do jeszcze większego fizycznego dystansu w czasie rozmowy niż Amerykanie, podczas gdy Arabowie, Japończycy i Meksykanie lubią stać bliżej siebie w czasie rozmowy. Na przykład dłuższy kontakt wzrokowy może sugerować bądź to wrogość, bądź też romantyczne zainteresowanie. Inne rodzaje języka ciała obejmują ruch ciała i ramion, przerwy w wypowiedzi i sposób ubierania się.

Człowiek powinien być świadomy znaczenia komunikacji pozawerbalnej i rozumieć jej potencjalny wpływ. Przekazywanie pomyślnej nowiny, której towarzyszą fałszywe sygnały pozawerbalne, może zrujnować wartość wzmocnienia, jaka tkwi w dobrej wiadomości. Podobnie też ganienie z towarzyszeniem niewłaściwych sygnałów pozawerbalnych może ograniczyć skuteczność sankcji. Ton wiadomości, sposób i okoliczności jej przekazania, wyraz twarzy i gesty mogą wzmocnić, osłabić lub zmienić wiadomości.