Charakterystyka Hioba

Hiob to tyłowy bohater ,,Księgi Joba”, która należy do ksiąg mądrościowych (dydaktycznych), które poruszają problemy ludzi- tu cierpienie.

Jego ojczyzną była ziemia Us, znajdująca się na południu Palestyny- kraina Arabii Skalistej. Był najbogatszym i najsolidniejszym człowiekiem Wschodu, szczęśliwy ojciec siedmiu synów i trzech córek. Posiadał liczne tereny uprawne i miał ponad 10 tysięcy zwierząt hodowlanych. Spostrzegano go jako wiernego i sprawiedliwego czciciela Boga, prawego, bogobojnego i uczciwego człowieka. Składał Panu całopalne ofiary na przebłaganie za grzechy, których ewentualnie mogły dopuścić się jego dzieci. Szczerze Go czcił i bezgranicznie mu ufał, można stwierdzić, że chciał udowodnić celowość i sens trwania w wierze. Takim postępowaniem Bóg mógł się szczycić swym wiernym, kochającym Go sługą oraz podawać go za wzór.

Bóg uważał Hioba za prawego, sprawiedliwego, unikającego grzechu człowieka i że nie ma na całej Ziemi takiej drugiej osoby jak on, jednak szatanowi udaje się namówić Boga, by sprawdził szczerość jego wiar. Diabeł podaje wątpliwość w bezinteresowność Hioba. Sugeruje, że liczy za swoją wierność Boskim przykazaniom na błogosławieństwo, opiekę Boga nad rodziną i pomnożenie dobytku. Szatan prosi Boga, by zniszczył jego majątek, w kolejnej prośbie chce by zabił jego dzieci poprzez zawalenie domu, sądząc, że Hiob będzie przeklinać swojego Pana. Rozpacz bohatera jest ogromna- cierpi, rwie szaty. Oddaje jednak pokłon Bogu i goli głowę na znak boleści i pokuty. Godzi się jednak z wolą Boga, chwali Jego imię i nie wini za swoje krzywdy. Bóg potwierdza swoje zdanie, ze jego sługa jest najwierniejszym człowiekiem. Mimo, że został ciężko doświadczony, nie załamał się, wciąż Jego chwali, jest uczciwy, nie sprzeciwia się woli Boga i nie złorzeczy. Bóg poddał go kolejnej próbie okaleczając go okrutną chorobą- trądem. Jego ciało gniło, pokrywało je wrzody i strupy. Jego żona rozpaczała z tego powodu jednocześnie nie mogła pojąć dlaczego ukarano go takim okrucieństwem kiedy był taką wspaniałą osobą. Hiob był cierpliwy i nie grzeszył złym słowem przeciwko Bogu. Jednak po tygodniu czuwania przy nim jego przyjaciół ci zamiast pocieszyć go w cierpieniu nie potrafili zrozumieć, dlaczego Bóg właśnie jego poddał takiej próbie? Bo przecież się nie przeciwstawiał się Jego przykazaniom . Ufał, że jest sprawiedliwy, że opiekuje się ludźmi i nie pozwoli mu zginąć, a mimo to doświadcza takiego cierpienia. Hiob jednak nie czuł się winny i sprzeciwił się osądom przyjaciół. Wierzył w sprawiedliwość, jednak chciał porozmawiać z Bogiem, który musiał mu wytłumaczyć sens jego istnienia i cierpienia. Bóg objawiając się Hiobowi wzmocnił go i pozwolił mu zrozumieć, że gdyby nie jego cierpienie, nie mógłby się z nim spotkać. Ta rozmowa jeszcze bardziej pogłębiło wiarę Hioba. Postanowił się modlić za swoich przyjaciół.
Heroiczna postawa Hioba charakteryzowała się głęboką pobożnością, wiernością nie tylko Bogu ale także swoim zasadom. Nawet w chwili próby nie sprzeciwiła się Bogu. Wynagrodzeniem za wszystkie cierpienia było otrzymanie lepszego życia od tego, które strawił. Bóg przywrócił mu zdrowie, dzieci a także pomnożył jego majątek i obdarował go długim życiem i doczekaniem się czwartego pokolenia. Hiob swoją postawą udowodnił, że jego wiara była prawdziwa i wychodziła z jego serca.

Historia Hioba dowodzi, że nie można w żaden sposób uniknąć cierpienia i nie można go racjonalnie wytłumaczyć, ponieważ może mieć one swoje znaczenie i odegrać różne role. Postawa bohatera może nauczyć nas wszystkich, że cierpienie nie zawsze należy traktować jako karę za popełnione grzechy i nie przestrzeganie dekalogu, dlatego trzeba je przyjąć z pokorą i znieść z godnością. Niestety znalezienie osób w dzisiejszym świecie z cechami Hioba, to jak szukać igły w stogu siana.

Dziś uważa się, że Bóg nie jest człowiekowi potrzebny, że jest zbędny, wierność Jego zasadom jedynie utrudnia uzyskanie wartości hedonistycznych i komplikuje życie. A przejaw zła czy cierpienia odbiera się jako okrutną karę bożą, co utwierdza ludzi w przekonaniu, że Bóg jedynie przeszkadza człowiekowi.