Mowa oskarżycielska Kreona.

Wysoki Sądzie oraz Szanowni Państwo!

Dzisiaj, przed naszym nieomylnym Sądem staje Kreon – bezwzględny król Teb. Oskarżyciel wnosi o ukaranie oskarżonego. Jego despotyzm oraz upór związany z wprowadzeniem zakazu uniemożliwiającego odprawienie obrzędów pogrzebowych Antygonie - córce króla Edypa. Zakaz ten jest zaprzeczeniem Prawa ustanowionego przez Bogów. Oskarżenie uzasadnia swój wniosek następującymi argumentami:

1. Oskarżony twierdzi - „nasze szczęście w szczęściu miasta leży”. Sam sobie zaprzecza uniemożliwiając obywatelce miasta, którego jest królem, odprawienie wyżej wspomnianych obrzędów religijnych umożliwiających przygotowanie ciała brata Antygony (Polinejkesa) do „podróży na tamten świat”.

2. Pozwany twierdzi, że zdrajca nie może być pochowany z odpowiednią czcią. Uważa, że w mieście, którego on – Kreon jest władcą, żaden zdrajca nie może egzystować w czasie swojego żywota, jak i po jego zakończeniu. Jednak sam toleruje znajomość – romans swojego syna Hajmona z siostrą zdrajcy. Ewentualny ślub tych dwojga spowodowałby połączenie tych dwóch rodów, a co za tym idzie rodzina króla Kreona stałaby się bardzo bliską rodziną zdrajcy.

3. Wydanie wyroku śmierci na Antygonę uzasadnione jest przez oskarżonego tylko tym, że chce ona pochować swojego brata.

Podsumowując, Wysoki Sądzie, oskarżenie chciałoby dodać, że z winy oskarżonego popełniło samobójstwo trzech obywateli miasta Teby.
Na podstawie przedstawionych dowodów oskarżyciel żąda dla oskarżonego kary śmierci. Karę należy wykonać już dzisiaj, by przykładnie ukarać tak bezmyślnego i bezlitosnego człowieka, jakim jest Kreon.