Choroby skóry - referat

Choroby skory

Skóra jest największym narządem organizmu, pełni wiele funkcji. Ochrania ciało przed zarazkami, odwodnieniem a także przed substancjami trującymi. Na jej powierzchni gromadzi się wydzielina gruczołów łojowych i potowych. Dlatego też szczególnie należy o nią dbać, ponieważ niewłaściwa pielęgnacja może doprowadzić do różnych chorób.

Najczęstsze choroby skóry to

Grzybica – zakażenie skóry wywołane przez różne gatunki grzybów. Najczęściej spotykanymi grzybicami są grzybica stóp i grzybice odzwierzęce. Grzybicą można się zarazić poprzez kontakt z jej zarodnikami, które dzięki wilgoci i ciemnym pomieszczeniom szybko się rozmnażają. Znaleźć je można wszędzie: w sierści zwierząt, na wykładzinach, dywanach, w meblach, w ziemi (glebie), błonach śluzowych innych ludzi. Grzybicą można się także zarazić w sklepach obuwniczych, przebieralniach i pływalniach. Grzybica stóp (łuszczenie się podeszwy stóp), a w szczególności grzybica paznokci jest zakaźna. Dopóki zmiany na paznokciach nie ustąpią, stanowią źródło zakażenia.

Łuszczyca – na łuszczycę choruje około 2% ludzi na świecie. Jej objawy to różnorodne zmiany skórne: komórki skóry rozmnażają się w szybszym tempie niż normalne. W miejscach zmian skóra staje się pogrubiała i pokrywa się masami srebrzystych łusek. Skłonność do łuszczycy jest uwarunkowana genetycznie. Łuszczyca też uszkadza stawy, a także, kiedy działa nieprawidłowo układ odpornościowy chorego atakuje własne tkanki.

Łupież – polega na nadmiernym złuszczaniu się powierzchniowych warstw naskórka ze skóry głowy. Najczęstszą przyczyną łupieżu jest drożdżak występujący naturalnie na skórze ludzkiej. Rozwija się bardzo dobrze na tłustej, pokrytej włosami skórze głowy i jeżeli rośnie zbyt szybko, może pojawić się łupież i swędzenie. W niektórych przypadkach łupież może także występować z powodu złego odżywiania, a w szczególności z powodu braku cynku w organizmie. Niewielkie ilości łupieżu nie robią z reguły żadnych problemów, bo łuszczenie się skóry jest naturalnym procesem. W niektórych przypadkach nadmierne złuszczanie się skóry może mieć jednak podłoże chorobowe.

Bielactwo (albinizm) – brak pigmentu w skórze, włosach i tęczówce oka (czerwone oczy). Chorzy nie mający pigmentu w skórze są wrażliwi na działanie promieni słonecznych, mają odbarwione plamy skórne różowego koloru. Często są w miejscach odsłoniętych: na twarzy, rękach, a także na skórze głowy owłosionej odbarwieniu ulegają także włosy. Nie ma obecnie leczenia na bielactwo, zwykle osoby chore stosują kremy maskujące. Może być chorobą wrodzoną.

Bielactwo paznokci – białe plamki w płytkach paznokciowych, spowodowane zaburzeniami tworzeniu płytki paznokciowej. Częstą przyczyną bielactwa paznokci mogą być urazy mechaniczne, długotrwały kontakt z roztworami różnych soli. Podobnie jak albinizm, może być chorobą wrodzoną.

Trądzik – zwykle występuje u nastolatków, przyczyną trądziku jest zbyt nadmierne wydzielanie oleistej substancji (czyli łój) przez gruczoły łojowe. W okresie dojrzewania, poziom hormonów we krwi wzrasta, co pobudza gruczoły łojowe do wydzielania większej ilości łoju. Trądzik nie jest łatwy do leczenia, ponieważ nie ma możliwości zahamowania wydzielania łoju.