Mit o Edypie

Pewnego dnia, król Teb Lajos, dowiedział się od wyroczni, że zginie z rąk własnego syna. Władca bardzo obawiał się o swoje życie. Jego zmartwienia związane były także z królestwem. Po narodzinach syna, który otrzymał imię Edyp, władca wraz z małżonką Jokastą postanowili się go pozbyć. Lajos, przebił stopy Edypa żelaznymi gwoźdźmi, spętał i nakazał służącemu zostawić go w górach. Ten jednak, nie wykonał swojego zadania i zostawił małe dziecko u pasterzy którzy zanieśli go do bezdzietnego króla Koryntu Polibosa.

Kiedy Edyp dorósł, postanowił udać się do wyroczni delfickiej, która wyjawiła mu, że zabije własnego ojca i poślubi matkę. Mężczyzna bardzo się przestraszył, dlatego postanowił zapobiec spełnieniu się przepowiedni wyroczni. Kiedy Edyp, udał się w podróż, napotkał na swojej drodze starca który przejeżdżał wraz ze służbą. Pewny siebie chłopak, nie chciał usunąć się z drogi, w związku z czym wywiązała się bójka, w której z rąk Edypa zginął Lajos, ojciec młodzieńca. Kiedy mężczyzna dotarł do Teb, dowiedział się, że tron objął Kreon. Będąc w mieście, Edyp zauważył Sfinksa, którego wcześniej widział w proroczym śnie. Młodzieniec, bez namysłu zmierzył się z potworem, uśmiercając go i tym samym rozwiązując zagadkę Kreona. W nagrodę młody Edyp, otrzymał rękę Jokasty z którą miał czwórkę dzieci (Polinejkesa, Eteoklesa, Antygonę i Ismenę).

Z czasem, w mieście zaczęła się fala nieszczęść. Zakłopotany Edyp postanowił udać się do wieszcza Tejrezjasza, który oznajmił mu, że właśnie tak został ukarany kazirodztwo i ojcobójstwo. Zrozpaczony mężczyzna oślepił się, i wraz z córką Antygoną uciekł z miasta.