”Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego

Ostatnio byłem w bibliotece, zajrzałem na półkę i wpadła mi w oko książka pt. ”Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego. Muszę przyznać, że zainteresował mnie na początku jej tytuł. Zaraz postaram się to wyjaśnić. Osobiście skojarzyło mi się to z porą roku, która nie występuje nigdzie indziej. Jest to okres przejściowy między zimą a wiosną, czasem budzenia się do życia przyrody po zimie. Przedwiośnie zaskoczyć może nagłymi zmianami przyrody, powodziami. Jednak po przeczytaniu książki
okazało się ,że utwór wcale nie podejmuje kwestii przedwiośnia jako zmiany przyrodniczej,
a odnosi się do zupełnie innej sprawy, mianowicie spraw narodu, polityki, Polski.
Książkę rozpoczyna „Rodowód”, w którym przedstawiona jest historia rodziny głównego bohatera Cezarego Baryki.
Następnie powieść podzielona jest na trzy części: ”Szklane domy”, ”Nawłoć”, ”Wiatr od wschodu”.
Każda z tych części łączy postać Cezarego Baryki.
Pierwsza część powieści nie podobała mi się za bardzo. Opisane jest w niej życie postaci
w Baku oraz kwestii jaką jest rewolucja. Obraz rewolucji jest tu ukazany jako zło, nienawiść i zemsta
między ludźmi. Uważam ,że część ta sprawia wrażenie chaotycznych notatek.
. Jednak to nie zniechęciło mnie do dalszego czytania utworu.
Gdy przechodziłem do drugiej części książki zauważyłem ,że zmienia się i staje się bardziej atrakcyjna.
Występują tu urozmaicony język, opisy przyrody ,dialogi, monologi postaci, co sprawia ,że akcja
staje się ciekawsza. Przyznam także ,że wątki przedstawiające Cezarego, uwikłanego w sprawy miłosne
były interesujące, choć nie skończyły się dobrze. Bardzo trafnie ukazane zostały dylematy
postaci, wewnętrzna walka z uczuciami i konsekwencjami swoich wyborów.
Dla młodego czytelnika takiego jak ja, to naprawdę niezapomniane wrażenie, gdyż ma okazję poznać nie tylko poszczególnych bohaterów, ale i całe środowisko- chłopstwo i ziemiaństwo.
Trzecia część to zupełnie inny rodzaj – proza polityczna. Na pierwszym planie autor postawił dyskusje o Polsce ,warstwach społecznych i kierunku rozwoju kraju. Dużo uwagi autor poświęcił opisom kwestii społecznych, przede wszystkim dzielnic nędzy, postaci biedaków i bogaczy. Mogę powiedzieć, że znacznie ograniczył wątek osobisty. Nie opisuje bohaterów, dowiadujemy się o nich z ich wypowiedzi oraz z deklaracji politycznych. Główny bohater nie potrafi do końca się zdeklarować jaką Polskę wybrać. Zarówno komunizm jak i rewolucja niosą za sobą niedoskonałości.
. Bardzo ciekawą i dającą do myślenia sceną kończącą książkę jest marsz Baryki z tyłu manifestacji
robotników.
Ciekawostkę, którą nie mogę pominąć jest to, że Żeromski pracując nad powieścią wykorzystał autentyczne sprawozdania z procesów komunistów i artykułów prasowych.
Młodego czytelnika może zaskakiwać różnorodność języka powieści, zaczynając od archaicznego po potoczny.
Po przeczytaniu książki uświadomiłem sobie ,jak wielką i ważną , ale zarazem trudną rzeczą jest dobro
całego narodu ,troska o ojczyznę, by żadna osoba i grupa społeczna nie została pominięta.
Utwór jest wspaniałym zbiorem spraw politycznych, społecznych .Interesująco przedstawia losy, marzenia,
rozterki ,uczucia młodego człowieka, pełnego młodzieńczego zapału, nadziei na lepszy obraz świata.
Przed przystąpieniem do podsumowania rozmawiałem się z wieloma osobami na temat tej powieści. Zdania było podzielone. Dla jednych to powieść niespójna, dla drugich z kolei to bardzo interesująca książka. Nie da się tego wyrazić w słowach. Polecam i zachęcam do przeczytania książki,
ponieważ porusza ważne tematy oraz bardzo miło można spędzić czas.