Tragedia.

Tragedia powstała w starożytnej Grecji z religijnych obrzędów na cześć Dionizosa, boga wina, urodzaju, winnej latorośli. W czasie tego święta wieśniacy przebierali się w skóry zwierzęce, bo tak wyobrażali sobie towarzystwo Dionizosa. Na czele chóru stał korfeusz, przewodnik chóru, intonujący i rozpoczynający śpiew. Słowo tragedia powstało z połączenia greckich słów Tragos - kozioł i Ode - pieśń. Oznacza ono pieśń kozłów. Za twórcę starożytnej tragedii uważa się poetę ludowego Tespisa z Attyki. Wprowadził on do chórów koźlich pierwszego aktora, prowadzącego dialog z chórem. Aktor ten mógł zmieniać kostium, maskę, występował w różnych rolach. Ajschylos - wprowadza on drugiego aktora, co stworzyło możliwość konfliktu między tymi aktorami i stało się początkiem dramaturgii. Sofokles - wprowadza trzeciego aktora, poszerzając tym samym możliwości komponowania akcji. I tak tragedia grecka w postaci trzech aktorów i chóru pozostaje już niezmieniona Chór występował na orchestrze - okrągłym placyku na przedzie proscenium Aktorami byli mężczyźni. Występowali oni w maskach. Początek przedstawienia zapowiadał dźwięk trąb. Kostiumy, stroje aktorów były bardzo bogato zdobione. Buty miały bardzo wysokie koturny. Do najbardziej znanych twórców należą: Ajschylos, Sofokles, Eurypides, Arystofanes. Tragedia grecka czerpała tematy z mitów, z wątków homeryckich. Prolog - czyli wstęp ,informuje o tym co poprzedziło wydarzenia, o których będzie mówiła tragediaParados - pieśń chóru wchodzącego na scenę, opowiada jak doszło do konfliktuEpizodiony - zawiera treść utworu wypowiadaną przez aktorówStasimony - pieśni chóru. pieśń chóru, komentarz. Akcję stanowiły powtarzające się epojzodiony i stasimonyKommos lament bohateraEksodos - ostatnia pieśń chóru - podsumowanie dramatuAkcja tragedii antycznej składała się z przyczyn i skutków. Rozwijała się poprzez perypetia (epizody) do punktu kulminacyjnego - katastrofy. Katastrofie towarzyszyło maksimum napięcia. Po katastrofie akcja rozwiązywała się. Zasady:- trzech jedności: miejsca (tylko w jednym miejscu), czasu(jeden dzień, a dążono do tego aby czas sztuki pokrywał się z czasem rzeczywistym), jedności (zawężenie treści do jednego, głównego wątku). - decorum, czyli odpowiedniości stylów i postaci. Tragedia mogła być pisana jedynie stylem wysokim, podniosłym, występować w niej mogły wielkie postacie - szlachetnie urodzone, zaś komedia pisana stylem lekkim, żartobliwym, nawet rubasznym, a występowały w niej osoby o rodowodzie plebejskim. - niezmienności charakteru postaci - bohaterowie nie podlegają transformacjom, nie popadają w skrajne stany emocjonalne, takiej kreacji służyło noszenie przez całe przedstawienie jednej maski, - nie przedstawiania bezpośrednio krwawych scen, informowano o nich w dialogu - na scenie mogło być jedynie trzech aktorówKonflikt tragiczny polega na istnieniu przeciwstawnych, równorzędnych racji, pomiędzy którymi nie sposób dokonać wyboru. Każde posunięcie bohatera zbliża go do katastrofy. np.: Antygona - konflikt pomiędzy nie pisanym prawem boskim nakazującym chowanie zwłok Polinejka, a prawem władcy zakazującym chowania zdrajcy.