Leki do oczu

Większość stsowanych w okulistyce leków podaje się miejscowo bezpośrednio do oka co prowadzi do uzyskania stężenia substancji leczniczej, często nieosiągalnego przy podaniu ogólnym.
W zależności od charakteru choroby lek powinien wywierać działanie powierzchniowe lub przenikać w głąb gałki ocznej. Miejscem podawania leków do oczu jest worek spojówkowy utworzony przez powiekę dolną i spojówkę, do którego można podać do 2 kropli płynu. Wchłanianie substancji leczniczej odbywa się głównie przez rogówkę częściowo przez spojówkę i twardówkę. Przenikanie leku zachodzi szczegółnie intensywnie w przypadku podrażnienia lub w stanach zapalnych. Lek dostaje się wówczas do krążenia ogólnego ze względu na bogato unaczynioną spojówkę.


Wymagania stawiane lekom ocznym:

Oko jest bardzo wrażliwe na działanie czynników zewnętrznych, do których zalicza się również leki stosowane miejscowo. Wprowadzone do worka spojówkowego na powierzchni oka lub powiekę, mogą oprócz zamierzonego działania farmakologicznego wywołać wiele reakcji nieporządanych znacznie ograniczających skuteczność terapeutyczną leku.
Stosowane w okulistyce preparaty powinny być jałowe, konserwowane, izotoniczne z płynem łzowym, nie zawierać nierozpuszczalnych zanieczyszczeń, mieć odpowiedni odczyn, w przypadku kropli do oczu zalecane jest zwiększenie ich lepkości.
Jałowość stanowi najbardziej charakterystyczną cechę wszystkich preparatów do leczenia oka. Stosowanie zanieczyszczonych mikrobiologicznie leków może doprowadzić do ciężkich zakażeń, zaburzeń wzroku lub trwałych uszkodzeń oka.
Wtórne zakażenie leków oczynych następuje na skutek nieprawidłowego stosowania preparatów przez chorych. Leki do oczu są sklasyfikowane w I gr. leków o najwyższym stopniu czystości mikrobiologicznej razem z płynami do wlewów i lekami do wstrzyknięć, muszą więc być jałowe.