Molier w swoich utworach przedstawił obraz XVII-wiecznej Francji, obraz uderzający plastycznością i życiem. Do postaci najmniej spotykanych w teatrze Moliera należy wieśniak naiwny i sprytny. Mieszczanie w komedii molierowskiej są liczni i różnorodni jak klasa, którą reprezentują. Przykładem może być Ordon i jego rodzina – wielka burżuazja albo szlachta urzędnicza, ogładzona, prowadząca życie dostatnie, a nawet wspaniałe. Możemy też znaleźć szlachtę prowincjonalną: rodzina Sotenville (w „Grzegorzu Dyndale”) chełpiąca się nazwiskiem i pochodzeniem, ludzie sztywni, uroczyści, bezczelni wobec tych co nie są „dobrze urodzeni”, zwariowani na punkcie dobrych manier i małpujący dziwaczne obyczaje szlachty paryskiej i dworu. Finansista nie występuje w teatrze molierowskim, jego czasy jeszcze nie nadeszły. Brakuje w nim także dwóch postaci – księdza i króla.