Mój Eden - opis

Już w starożytności twierdzono, że istnieje życie po śmierci. Jednakże ówczesne wierzenia bardzo mijają się z obecnymi wyobrażeniami o Raju. Co prawda, Biblia nie kreśli sztywnego schematu Nieba, lecz większość ludzi kojarzy go sobie, dość monotematycznie, z wszechogarniającym błękitem, pustką, materialnymi chmurami, po których można stąpać i grającymi na harfach aniołami. Tymczasem ja sądzę, że Eden mógłby równie dobrze być spokojnym miejscem z pięknymi widokami, krainą, w której chciałabym spędzić wieczność.

W moim wymarzonym Ogrodzie Eden zmarłych witałaby potężna, marmurowa brama opleciona bluszczem. Wokół niej rosłyby białe tulipany, narcyzy i irysy, które są moimi ulubionymi kwiatami. W powietrzu unosiłaby się więc słodka, upojna woń kwiatów.

Brama otwierałaby świetlisty tunel, pełen gwiazd, barwnych błysków i złotych róż, który prowadziłby do Ogrodu Centralnego, gdzie rosłoby biblijne Drzewo Życia. Wokół niego roztaczałby się niesamowity blask, jakiego nie widziało ludzkie oko, ale również i mgła, która przerzedałaby się stopniowo, gdyby szło się na północ. Na północy znajdowałby się bowiem ważny i interesujący obiekt - domek zbudowany z białych cegiełek, o spiszczastym dachu i pozłacanych ramach okiennych.

Wokół domku rozciągałyby się piękne łąki, przetykane gdzieniegdzie srebrnymi wrzosami lub pięknymi, zielonymi iglakami. Powietrze byłoby tam świeże i pachnące igłami świerków.

Na zachód od łąk znajdowałby się ogromny wodospad, w którym pieniłaby się czysta jak kryształ woda.

Bardzo bym chciała, by prawdziwy Ogród Eden był choć w niewielkim stopniu podobny do tego wymyślonego przeze mnie.