Złoty Wiek w Polsce

Za panowania Zygmunta I Starego i jego małżonki Bony oraz ich syna Zygmunta II Augusta nastąpił rozkwit kultury i sztuki w polskim państwie.
Na dwór przybywali włoscy artyści, którzy przy pomocy rzemieślników przebudowali Wawel. Przebudowa trwała cztery dziesięciolecia. Wnętrza były zdobione arrasami. W zamku było wiele sal i komnat. Dziedziniec był otoczony krużgankami. Obok Wawelu wzniesiona była kaplica, dach w kształcie kopuły pokryty miedzianymi łuskami. Bona, która wychowywała się we Włoszech wprowadziła na dwór nowe zwyczaje. Zaczęto zwracać uwagę na maniery i zachowanie przy stole. Wprowadzono nowe potrawy min. Jarmuż, rzodkiew, koper włoski, kapustę włoską które nazywano włoszczyzną. Zwracano również uwagę na ubiór. Modnymi strojami w dobie odrodzenia były: obcisłe suknie z dekoltami uszyte z jedwabiu zdobione kaftanami i klejnotami. Zaczęto pisać utwory w językach narodowych, a nie po łacinie. Jednym z pierwszych pisarzy był Mikołaj Rej. Twierdził on, że polski nie jest gorszy od innych języków, wyraził to w słynnych słowach: „Niechaj to narodowe wżdy postronni znają iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają.” Jan Kochanowski znał kilka języków i tworzył również po łacinie, ale najwspanialsze utwory napisał w języku narodowym. Głosił w swych utworach pochwałę życia i podziw dla piękna przyrody. Ludzie XVI wieku cenili wszechstronne wykształcenie. Podziwiano tych, którzy zajmowali się różnymi dziedzinami nauki i do nich należał Mikołaj Kopernik. Urodził się w Toruniu. Studiował w Krakowie, a następnie na uczelniach włoskich. Zajmował się różnymi naukami, min: medycyną i ekonomią. Ludzkość zapamiętała go jako astronoma. Udowodnił, że centrum naszego układu planetowego to Słońce, a nie Ziemia. Odkrycie to początkowo obudziło liczne sprzeciwy katolików i protestantów. Ludzie potrzebowali wiele dziesięcioleci, aby odkrycie zostało uznane.
W dobie renesansu wysoki poziom obok literatury osiągnęła muzyka. Na Wawelu powstał stały dwór. Muzyka rozwijała się przede wszystkim w oparciu o mecenat dworu królewskiego. Wielkim miłośnikiem ówczesnych kompozycji był Zygmunt I. Najwybitniejszym kompozytorem był Mikołaj Gomółka, twórca melodii do Psalmów Kochanowskiego.
Rozwój kulturalny, militarny i polityczny w XVI w. sprawił, że Polska na mapie Europy najmowała "tłustą połać ziemi". Polska mogła stać się pośrednikiem kulturalnym między wschodem a zachodem Europy. Nigdy wcześniej ani nigdy później nie osiągnęła takiego poziomu jak w "złotym wieku".