"Miłość jest pierwszą wśród nieśmietrelnych rzeczy"

„Miłość jest pierwszą wśród nieśmiertelnych rzeczy.”
Zweryfikuj słowa Dantego odwołując się do znanych Ci utworów literackich, filmowych lub dzieł plastycznych.


Miłość- największe, najwspanialsze i najtrudniejsze uczucie. Pojęcie mające tysiące literackich, malarskich, filmowych i muzycznych ujęć, definicji. Nie bez powodu Dante napisał, że „miłość jest pierwszą wśród nieśmiertelnych rzeczy”.

Słowa Dantego mają odniesienie do wielu literackich i filmowych dzieł. ”Dzieje Tristana i Izoldy” to średniowieczny romans rycerski. Zasadniczym tematem utworu jest wyzwoleńcza siła miłości, która pozwoliła zakochanym bujać w obłokach, unosić się ponad wszelkie granice. Chociaż jej źródła tkwią w świecie nadprzyrodzonym, nawet w drobnych szczegółach wpływa ona na życie bohaterów. Miłość Tristana i Izoldy łamie wszystkie bariery. Nie może jej przeszkodzić różna pozycja społeczna kochanków, zasady moralne, obyczajowe, nakazy religijne, nawet rozłączenie, oddalenie kobiety od mężczyzny. Ta miłość to potężna ludzka namiętność, której Tristan i Izolda doświadczają początkowo wbrew swej woli. Razem muszą pokonać wiele przeciwności, przeżywają wiele przygód, rozstają się, a na końcu umierają i zostają pochowani obok siebie. Z ich grobowców wyrósł krzew głogu, który symbolizuje miłość silniejszą od śmierci.
Tristan i Izolda nie byli jednymi nieszczęśliwymi kochankami, znane są również burzliwe dzieje miłości innej pary. Przedstawiciele zwaśnionych rodzin: Romeo i Julia. Kochankowie bezopamiętania oddawali się namiętności, lekceważąc tym samym rodzinne zakazy. Ich miłość określamy mianem „nieśmiertelnej”, ponieważ była silniejsza od śmierci. Miłość Romea okazała się być czymś więcej. Była bronią przeciwko intrygom skłóconych ze sobą rodzin:
Nad mur wzleciałem na skrzydłach miłości;
Dla niej kamienne przegrody są niczym:
Jeśli je umie przekroczyć- przekracza.
Żaden z twych krewnych też mnie nie powstrzyma.

Miłość Julii będzie dla niego najlepszą bronią:
Bardziej się lękam chłodu w twoich oczach
Niż zimnych kling dwudziestu wrogich mieczy!
Ciepłe spojrzenie starczy mi na pancerz.

Kolejnym przykładem potwierdzającym tezę, jest "Szkoła uczuć" Adam’a Shankman’a, film o prawdziwej miłości dwojga ludzi, którzy już nie są dziećmi, którzy właśnie wchodzą w dorosłość. Landon- pewny siebie, szkolny przystojniak, nie dba ani o oceny w szkole, ani o to, co o nim sądzą inni. Jamie jest córką miejscowego pastora. Przedstawiona jako skromna, pracowita, zdolna i chętnie pomagająca innym. Chociaż pozornie dzieliło ich wiele, ich drogi wkrótce się połączyły. Oboje najprawdopodobniej nigdy by nie zwrócili na siebie uwagi. Prawdopodobnie nawet nigdy by się na siebie nie natknęli, gdyby nie wspólny występ w przedstawieniu szkolnym. Po wystąpieniu oboje zakochali się w sobie. Po dłuższym czasie bycia ze sobą, Jamie dowiedziała się, że jest chora na raka. Nie było już dla niej żadnych nadziei, więc oboje wykorzystywali swój wspólny czas najlepiej jak mogli. Pobrali się, ponieważ chcieli przypieczętować swoją miłość. Niestety jej życie powoli dobiegało końca. Jamie zmarła w szpitalu. Landon długo nie mógł pogodzić się ze śmiercią ukochanej i już więcej się nie ożenił. To szczególne miejsce w jego sercu nadal zajęte było przez Jamie. Podczas samotnych spacerów nad rzekę, gdzie najwięcej czasu spędzał ze swoją żoną, powtarzał:

Ta miłość jest jak wiatr, nie widzę jej lecz czuję

Słowa św. Pawła są kolejnym przykładem potwierdzającym potęgę miłości:
Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym. I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże. (...)Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość


Reasumując, przytoczone wyżej argumenty przedstawiają miłość jako uczucie piękne, wielkie, inspirujące, a jednocześnie pełne niszczącej siły. Człowiek owładnięty tym wspaniałym uczuciem ma szansę na głębszą kontemplację świata, sztuki, piękna, o ile ta miłość nie zawładnie nim całkowicie, niszcząc resztki zdrowego rozsądku.