Boże miłosierdzie

"To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, taj jak Ja was umiłowałem" (J 15, 12). Miłosierdzie jest jedną z podstawowych zasad wiary katolickiej. To właśnie miłosierdzie pozwala nam żyć wśród społeczeństwa, istnieć, rozwijać się, pogłębiać swoją wiarę. Jednak nasze wysiłki polegają na dorównaniu do miłosierdzia Bożego. Dla nas jego uosobieniem Jezus Chrystus. To On pierwszy pokazał nam prawdziwe ludzkie miłosierdzie. W litanii do Serca Jezusa modlimy się"Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia", co obrazuje nam jak ważne w życiu Chrystusa jak i naszym było i powinno być miłosierdzie. Miłosierdzie niepojmowane w sensie pojedynczych czynów, lecz w sensie globalnym, obejmującym całe nasze życie.

Jezus Chrystus jest miłością. Jeżeli wierzymy w Chrystusa, wierzymy też w miłość, a uwierzyć w miłość oznacza uwierzyć w Boże miłosierdzie. Jest ono bowiem nieodzownym wymiarem miłości...

Któż z nas nie zna przypowieści o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32). Ukazuje ona nam dwóch synów, z których jeden postanawia zabrać swój majątek i udać się w świat, zaś drugi zostaje z ojcem. Jednakże pierwszy z nich nie realizuje swoich planów, upokorzony, bez majątku postanawia wrócić do domu. Ojciec przyjmuje go z radością, cieszy się z jego powrotu. Jednak ojcowskie przyjęcie nie podoba się drugiemu synowi z racji tego, iż swój majątek stracił, zostawił ojca, a teraz zostaje tak przyjęty. Przypowieść ta odsyła nas do psychiki człowieka. Wartością, jaka została ukazana wprost to wartość materialna, ale nie ona tu jest ważna. Musimy zdać sobie sprawę, że ojciec w tej przypowieści to symbol Boga. Bóg kocha każdego człowieka. Jego miłość jest nie tylko bezgraniczna, lecz także miłosierna. Miłość staje się miłosierdziem wówczas, gdy wypada jej przekroczyć ścisłą miarę sprawiedliwości.

Kolejnym bardzo ważnym elementem chrześcijaństwa poruszonym w tej przypowieści jest ojcostwo. To właśnie silne ojcostwo, wiara w nie pozwoliła w tak pełen miłości sposób przyjąć swojego syna, który w pewien sposób wyrzekł się go. Obserwujemy tu radość ojca, która pierwotnie powodowana jest faktem powrotu syna do domu. Uroczyste przyjęcie. Jednak nie sam powrót jest tu istotny. Stwórca kocha nas niezależnie, czy czynimy dobro, czy błądzimy. Jednym z przejawów miłosierdzia jest przebaczenie. Bóg Ojciec przebacza nam nasze błędy, grzechy, złe uczynki, jeśli tylko o to przebaczenie poprosimy i szczerze żałujemy...

Powinniśmy zwrócić uwagę na radość, jaka płynie z przebaczania, miłowania i miłosierdzia wobec innych."Większa będzie radość w niebie z jednego grzesznika, który się opamięta, niż z 99 sprawiedliwych, którzy nie potrzebują opamiętania" (Łk 15, 7). Idealnym potwierdzeniem tych słów są kolejne przypowieści: O zgubionej owcy (Łk 15, 1-7), o zgubionym groszu (Łk 5, 8-10), wspomniana już przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32) oraz o kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie (J 8, 1-8). W tym ostatnim fragmencie widzimy, że, jeżeli naprawdę żałujemy, to Bóg i Chrystus nas nie potępiają, tylko"wskazują drogę", tak jak Magdzie Magdalenie. Jeżeli posłuchamy Go, naprawimy swoje życie i doznamy miłosierdzia Bożego, zbliżymy się do Boga. Tak, jak w przypadku Marii Magdaleny – to ona stała pod Krzyżem (J 19, 25:"A stały pod krzyżem Jezusa matka jego i siostra matki, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena") i to jej ukazał się zmartwychwstały Pan (J 20, 11-18:"Rabbuni! Co znaczy: Nauczycielu!").

Bóg ukazuje swoje miłosierdzie także przez"zwykłych" ludzi takich jak np. święta Małgorzata Maria. W 1931 Jezus kolejny raz zwrócił się do ludzi z przesłaniem miłosierdzia tym razem była to siostra Faustyna Kowalska. To ona przypomniała nam jak ważne jest miłosierdzie Boże, że jest skutkiem nieskończonej i odwiecznej miłości Boga.

Aczkolwiek, jakby nie opisywać Bożego miłosierdzia – jego siły, mocy i wielkiego znaczenia, nie można tego zrobić dokładnie, gdyż tak właściwie dla każdego Boże miłosierdzie jest czymś innym, gdyż każdy z nas pojmuje Boga inaczej i inaczej odbiera Jego łaski...