W drodze do szkoły, pracy, w domu, poza nim, wszędzie spotykamy ludzi mniej lub bardziej ważnych w naszym życiu. Każdy jednakże coś do niego wnosi.. Mnóstwo czasu spędzamy z przyjaciółmi, bez których niepotrafiłabyśmy już żyć. Uszczęśliwiają nas i sprawiają, że każdy dzień jest ciekawy. Tak też w domu, są rodzice, którym zawdzięcza się tak wiele i choć nie mówi się tego często to kocha się ich. Możliwe, że jest jeszcze ktoś, jedna z tych najbliższych osób, która sprawia, że życie jest piękniejsze. Wszystko to zasługa miłości. Ci, którzy nas otaczają zajmują szczególne miejsce w naszym sercu i myśli. Bez wahania mogę powiedzieć iż, miłość odgrywa najważniejszą rolę w życiu człowieka.
Miłość towarzyszyła człowiekowi od zawsze. Była pierwszym uczuciem, które pozwoliło patrzeć na świat nie tylko powierzchownie, nie tylko tak jak wyglądał na pierwszy rzut oka. Pozwoliła spojrzeć głębiej. Dzięki niej pierwsi ludzie założyli swe rodziny, a przecież nie potrafili nawet dobrze się porozumiewać. W Biblii odnajdujemy napisany przez św. Pawła „Hymn do miłości”. Jest on doskonałym odzwierciedleniem istoty miłości. Już wtedy ludzie wiedzieli co w życiu jest najważniejszego.
Minęły tysiące lat, a ona jedna trwa nadal. Papież Jan Paweł II podczas zorganizowanych z jego inicjatywy „Światowych Dni Młodzieży” łączył się z młodymi ludźmi. W swych orędziach kierował nimi i otwierał oczy tych, którzy pogubili się w swej ziemskiej wędrówce.. Właśnie dzięki niemu wielu ludzi nawróciło się. Dzięki jego miłości, którą obdarzał wszystkich ludzi. Swoim życiem udowodnił, że można kochać tak po prostu.
Od jego śmierci minął już prawie rok, a my staliśmy się młodym pokoleniem JPII. Pokazał nam, że miłość wystarczy.. Jego śmierć była ogromnym szokiem dla świata, a przede wszystkim dla nas, młodych. Światu był potrzebny wstrząs jakim w tym przypadku okazała się jego śmierć. Już teraz staliśmy się lepsi.
Kolejnym argumentem niech będzie opisana w sztuce Szekspira pt. ”Romeo i Julia” niezwykła historia zakazanej miłości. Dwoje kochanków pragnęło tylko być razem, niestety okrutny los i wzajemna nienawiść dwóch rodów, z których się wywodzili nie pozwoliła im na szczęśliwą miłość... jednakże i to ich nie powstrzymało. Chcieli być ze sobą na tym lub tamtym świecie. Oboje zginęli za miłość, która ich połączyła.
Nie tylko ta para cierpiała dla miłości. Kolejną podobną jest historia Parysa i Heleny. Ci postanowili walczyć i za wszelką cenę pokazać światu jak bardzo pragną być ze sobą. Poświęcili wszystko, Helena wyjechała z Grecji zostawiając rodzinę i córkę, Parys naraził życie swoje i swych najbliższych.. Troja spłonęła, ale ich uczucie przetrwało.
Historia „Małego Księcia” opisana przez Saint’a Exupery jest wspaniałym przykładem tego, iż miłości trzeba czasem w sobie poszukać. Mały Książe wyruszył w podróż po planetach, aby znaleźć przyjaciela, a okazało się, że to co tak naprawdę kocha pozostawił na swojej planecie. Róża, bo o niej mowa była największą miłością Małego Księcia, zrozumiał, że „oswoili się” nawzajem i nie potrafią już bez siebie żyć.
W świetle przytoczonych argumentów stwierdzam, iż miłość w życiu człowieka jest najważniejsza. Nie ma dnia ani godziny, w której by się nie objawiła. Jest przyczyną największego szczęścia i największych sporów od zarania dziejów.